Aileyle yaşamak ne zormuş yav. Unutmuşum ben.
Taşınırken yardıma geldiler, aynı evin içinde ol mu yor.
Her şey için çok minnettarım ama ay bezdim bu ne? Uzaktan her şey daha iyiydi.
Kazaklarımı nasıl katladigima kadar karisiyorlar ve arkamı döndüğüm an "duzeltiyorlar" 5 yıldır yalnız yaşıyorum ve 5 yıldır o kazağı öyle katliyorum ben. Nesine karışabilirsin bunun?
Açıkça karşıma alıp genel anlamda iyi hissetmediğimi, öyle olmasa bile elimden hiçbir iş gelmiyormus gibi, rezil rusvaymisim gibi hissettiğimi açıklamışım. Buna rağmen insan bu kadar yeteneksiz, bu kadar beceriksiz hissettirilmez ya.