aile evinde ağlamak

bu konu hakkında gerçekten çok doluyum. bilmiyorum başkalarının ailesi de böyle midir ama gerçekten aile evinde ağlamak bile bir sorun. insan doya doya ağlayabilmeyi özler mi ya? şöyle salya sümük içim dışıma çıkana kadar özgürce kimseye hesap vermeden ağlayabilmek istiyorum. göz yaşına alerjim olduğu için iki damla yaş gözümden düşse bile hemen elim yüzüm kıpkırmızı olur benim bu yüzden de odamda azıcık ağlasam bile saatlerce çıkamam ki geçsin diye. ee tabi aynı evin içinde bizde saatlerce saklanmak da pek mümkün değil. gördükleri yerde ''noldu, sen ağladın mı, neden ağladın, hayır da niye ağladın, sen salak mısın, bunun için mi ağladın, buna ağlanır mı, sen deli misin?'' gibi minimum bir sürü sorgu sual. hayır beni merak ettiklerinden, üzülmemi istemediklerinden soruyorlar eyvallah da boğuluyorum bazen arkadaş canım istedi ağladım ya benim canım ağlamak istedi ağladım diyemiyorum. çoğu zaman söylediğim sebepleri de yeterli bulmayıp salak mısın git elini yüzünü yıka adamın canını sıkma diye laf sayıyorlar ya bi de işte o an cinnet geçirip bir tur daha ağlamak istiyorum. ağlayan insana sen salak mısın denir mi neden ağlıyorsun diye kızılır mı arkadaş bizimkilerin kafası ayrı bir güzel. zaten canım burnuma gelmiş ağlamışım bi de sen kaldırıp daha çok ağlatıyorsun. hayır bi de anan baban olunca ebenin a*mı yüzünden ağladım bir sal beni de diyemiyorsun anan baban çünkü. ağlayabilmek için geceleri olmasını bekliyorum hala ortaokulda gibi. 21 yaşındayım aile evinde gizli saklı ağlamaya çalışıyorum sırf sormasınlar, üzülmesinler, gerçek nedenimi söyleyemeyeceğim için bahane aramaktan yorulduğumdan..