insanları lise okuyacakları dönemde hayata hazırlayıp lise bitiminde meslek sahibi yapan kurslardır. ve bence türkiye'deki eğitim ile ilgili tek iyi sistemdir. zira türkiye'de 18 yaşındaki birey liseyi yeni bitirmiş oluyor. üniversiteyi kazanma oranı bu kadar düşükken ve ortalıkta milyonlarca işsiz üniversite mezunu varken bu çocuklar üniversiteyi kazanamadıkları takdirde 18 yaşından sonra el becerisi gerektiren bir mesleği öğrenmek de bu kadar güçken dımdızlak ortada kalacaktır. bence ebevynler okul okumak istemeyen, okul derslerinde başarısız olan çocuklarını bu kurslara yönlendirmeli ve en azından ilerde hayatını idame ettirecek bir mesleği kazandırmalı.
örneğin; benim 13 yaşında 7. sınıfa giden kız bir yeğenim var. bu kız 7 yıldır okula gittiği halde oturup 7 saat ders çalışmamış bir çocuk. not ortalaması 65 70 civarı. ''acaba bugün biraz ders mi çalışsan?'' dediğimiz gün ''ben ders çalışmayı sevmiyorum, okula gitmek eziyet'' diye diye herkesle tartışır kavga gürültü olur. son 1,5 yıldır pandemi sürecinde uzaktan eğitimle okula devam eden bu çocuk 3 kere canlı derslere katılmadı. 1,5 yıldır daha tek bir roman bitirmedi, tek bir tane test çözmedi.
ama özellikle son zamanlarda mutfaktan çıkmaz oldu. devamlı tatlılar, pastalar, börekler, kurabiyeler yapmaya başladı ve işin iyi tarafı gerçekten iyi de beceriyor. bir poğaça yapmıştı geçen gün parmaklarımı yiyordum nerdeyse. aşırı lezzetli.
şimdi size soruyorum: ''ders çalışmaktan nefret ediyorum, nefret'' diyen bu çocuğu lgs sınavına girsin anadolu veya fen lisesini kazansın diye her gün kavga gürültüyle dersin başına oturtup ağlaya ağlaya test çözdürüp sonra kazanamadı diye üzülelim mi, yoksa mesleki eğitime verelim gidip pastacılık belgelerini 4 yılda alsın, hem bu sürede para kazanmanın nasıl olduğunu da öğrensin, açık öğretimden lisesini de okusun, 4 yıl sonra bu mesleği sevmezse oturup üniversite sınavına girsin başka bir bölüm mü okusun?
annesine bir türlü anlatamıyorum bu durumu. belki sizin fikirleriniz ikna edici olabilir..