(bkz: Büyüdüğünü kabul edememek)
En yakın arkadaşım sevgilisini ailesiyle tanıştırdı. Ortalık biraz daha normalleşince nişan düşünüyorlar. Hafta boyu finalleri olan ben değilmişim gibi birlikte konsept bakıyoruz. Mesela şu an nişan hatırası olarak beğendiği süsleri atmış bakayım diye.
Bu kadar büyümüş olduğumuza inanamıyorum. Yavaş yavaş hatta ne yavaşı son sürat medeni hal değişiyor çevremdekiler. İnstagram hikayelerinde gördüğüm yüzüklü parmaklar, bebekler artıyor. Dahası annemin, teyzemin çeyiz hazırlıkları çıktı ortaya.
Zaten 22-23 yaş küçük ama yine de bana kalsa en fazla lise 3 görüyorum kendimi. En yakınıma kadar gelmiş bulunuyor artık çocuk olmadığımın göstergelerinden biri.
Başka okuldan geldiği için yabancılık çekmesin diye arkadaşlık kurduğum, sonrasında lisenin 3 hayatımın 9 senesini kaplayan kızın yepyeni bir yola girişine, sevdiği adamla kuracağı yeni hayatının temellerinin atılışına tanıklık ediyorum. Duygularım darmadağın anlayamazsın(ız)...