harfçiliş demektir.öncülüğünü romen asıllı şair isidore isounun yaptığı, 2nci dünya savaşı sonrasında ortaya çıkan bir akımdır. şiirde en küçük birim olarak sözcükleri değil harfleri temel alır. bu yolla da yeni bir şiir ve yeni bir müzik yazmayı amaçlayan bir karşı-akım niteliğindedir. isouya göre, “harf olmayan ya da harf olmayacak hiç bir şey tinsel olarak da var olamaz.” harfçilik, edebiyatın yanısıra sinemayı, dansı, müziği ve resmi de etkilemiştir. çıkış noktaları, “sesleri, sözcükleri, imgeleri aynı anda topluca bir araya getirecek yeni anlatım yollarının araştırılması”dır. francois dufrene, maurice lemaitre gibi şairler bu akımın önemli isimleridir.