bugün
yenile

    en yakın arkadaşla küsmek

    3
    +
    -entiri.verilen_downvote
    2 sokak ötemde oturuyordu. bayağı yakındık. ilk taşındığımızda ilk arkadaşım o olmuştu. aradan seneler geçti tayin mevzusuna karadeniz'e taşındılar. pimpirikli bir ailesi oolduğundan hiç ama hiç görüşemedik. bir yaz yanına kalmaya gittiğimi hatırlıyorum. sonrasında o mezuna bıraktı ben üni kazandım. sonraki sene benim üniversitemi kazandı nasıl sevindim anlatamam. ilk iş ev bakmaya başladım ama baktık bizi aşıyor, yurda çıktık aynı odaya. her şey de gayet güzeldi de arkadaşım bayağı bir asosyaldi. haddinden fazla yani. tüm gün yurt odasında dizi izleyip, tıkınıyodu ama onu öyle kabul ediyodum nabayım yani? sonra çoook abuk subuk bir mevzudan beni suçladı. bir gün camı kapatmayı unutup yatmışım o da hasta olmuş. senin yüzünden zatürre oldum falan tarzı abartı şeylerle beni suçladı. tamam hatasa hata hata benim zaten ki insani bir durum ne gerek var ki uzatmaya? aynı yerde yüzyüze bakıyoruz. sonra yine böyle her iki insanın yaşayacağı tartışmaları yaşadık. 100 katını ailesiyle yaşıyordu. sonra bi gün böyle tartışırken ben seninle eve meve çıkmam dedi çıkmazsan çıkma aa dedim. aradan aylar geçti gayet iyiyiz sorun yok yani, yurt parasının da ödenmesi lazım son 1 hafta babamdan günübirlik gidip kartını alıp yurdu ödemem lazım. tek çekip, takside bölüyorduk. allahım ne zor günler. neyse ben de sordum sende imkan varsa hepsini toptan çek babam size gönderir diye bir teklif yaptım. cevap neydi peki? ben seninle aynı odaya çıkmıycam ki??? beynimden vurulmuşa döndüm... 1 hafta kala bu denir mi ya? sonra dedi ki bir tartışmamızda dedim ya. ulan o sırada seni ciddiye alsam odada durmam mal. böyle ciddi bi karar verdiysen, yakın arkadaşına oturur anlatırsın. dedi ki dünyanın sonu değil ki arkadaşlığımız sadece odayla mı sınırlı? aslında iyi bir şey söylese de sosyalleşme adına odadan çıkmadığı için evet arkadaşlığımız odayla sınırlıydı fakat o bunun farkında bile değildi. ben sırtımdaki bu ihanet bıçağıyla beraber aylar öncesinde beni eve çıkmaya davet eden okuldan arkadaşımı aradım o zaman onu reddetmiştim. ben arkadaşımı satmam demiştim ama fena satılmıştım çook fena. sonra zorunlu olmadıkça konuşmadım bile. giderken bavulunu taşıdım ve uğurladım. bir nevi son görevimi yaptım. o ne yaptı peki biliyor musunuz? annem lösemiye yakalandığında ne aradı ne de sordu... yaklaşık 8 ay sonra beni aradı. açmadım. yakın arkadaşımdan sordurduğumda geçmiş olsun diye aradığını söylemiş. annem kanseri yenmişti şükür ama o gururunu yenip, insanlık yapıp aylar öncesinden beni arayamamıştı. dost zaten kötü günde belli olurmuş, belli ki hiç dostum olmamış... küsüm, kırgınım, kızgınım hatta nefretle doluyum. yurt meselesinden değil be arkadaşım, böyle hayati bir meselede arayıp sormamak bile insanı silmeye yeter de artar.
    2Üzülerek okudum - sarikedi 05.09.2020 18:51:22 |#3939734
    ... diğer entiriler ...