hiç unutmam ilk okul 4. sınıftayım o gün de 18 mart çanakkale şehitlerini anmak için törenimsi bir şey ayarlamış okul. biz öğrenciler de okulun bahçesinde çifterli sıra halinde dizilmişiz. her neyse şiirler okundu bir şeyler oldu fln en son da saygı duruşu olup istiklal marşı okunacak. saygı duruşu başladı herkes sesini kesti bir tek kuşların cıvıltısı duyuluyor bir de okulun önünden geçen araba sesleri. tam o esnada hoparlörlerden zaaaaaaaaaaaaaaaarrrrrtttt diye bir ses geldi. saygı duruşu hemen bozuldu. herkes bi afalladı noluyoz amk der gibi. zaten olayın anlaşılması da pek uzun sürmedi. meğer bizim okul müdürü saygı duruşu esnasında ellerini arkada birleştirmiş ve mikrofon da elindeymiş. bütün öğrencilerin öğretmenlerin ve velilerin önünde patır kütür osurdu anlayacağınız. bir de okul müdürü olunca millet başta çekindi sonra kimse tutamadı kendini herkes bağıra bağıra güldü. kısacası o gün şehitlerimizi gülerek andık.