övünmek gibi olmasın bi ara bim'de çalıştım. gerek personel yetersizliği, gerek eşeklere taş çıkaran performansım sebebiyle üç dört ay içinde mağaza sorumlu yardımcısı olup sorumluların ve yardımcılarının birbirleriyle paslaştığı whatsapp grubuna dahil edildim.
Bilirsiniz, bim de diğer perakende mağazalar gibi birçok ürünü (çok istisnai durumlar hariç) koşulsuz geri almak veya yenisiyle değiştirmekle yükümlüdür. eğer değiştirilecek ürün o mağazada yoksa personel, müşteri memnuniyeti adına diğerlerini tek tek arayıp sorar.
whatsapp profilimde yıllardır aynı manzara resmini kullandığım için grubun öteki üyeleri beni sadece ismen tanıyordu. Ben ise neredeyse hepsini...
Bir gün harıl harıl yardırırken telefonum çaldı. Ekrana bakınca arayan kişinin x mağaza sorumlusu genç, güzel, havalı esra hanım olduğunu gördüm.
-zobrist bey kolay gelsin.
+sağolun esra hanım. Buyrun.
-elinizde şu çok amaçlı dolaplardan var mı acaba?
-299, 99 tl olan değil mi? Var evet.
+tamam öyleyse. Size bi müşteri yönlendiriyorum. Bizden aldığı hasarlı çıkmış da. Yenisini verirsiniz olur mu?
-elbette, gönderin gelsin.
şimdi uzun uzun ayrıntıya girmeden bir şey söyleyeyim. Defolu mal, mağazalar için tam bir baş belasıdır. Envanter zamanı saçma sapan işlerle cebelleşir durursunuz.
her neyse, müşteri geldi. Aldı dolabını çekti gitti. derken akşam oldu. Kepenkleri indirip evime yollanmak üzere bir otobüse atladım.
Bir durak sonra otobüse iş kıyafetleriyle esra hanım bindi. Mis gibi kokuyordu. Hiç düşünmeden yanıma oturdu. Beni tanımaması gayet normaldi tabi. Selam verip kendimi tanıtmak üzere hamle yapacaktım ki eline telefonunu alarak birini aradı. iyi bari, kapatınca konuşurduk artık. Fakat anlattıkları gittikçe aşina olduğum bir tarafa doğru kayınca kulak kesildim.
-evet ya ona postaladım adamı. Evet evet şu ilginç zobrist'e. Ben niye değiştirecekmişim kızım enayi miyim. uğraşsın bana ne! Hem benimkinin müşterisi de hazırdı zaten. Aynen aynen iyi ciro yaptım bugün ehehe.
konuşmayı sonlandırıp huzur dolu bir iç geçirdi. Koluna dokundum. Panikle bana baktı. En sevecen halimle;
-merhaba esra hanım dedim.
+hayır! hayır hayır lütfen bana zobrist olduğunu söyleme dedi.
-ta kendisiyim dedim.
özürler dileyip gönlümü almaya çalıştı. Muhakkak ki öyle demek istememişti. Bana gayet saygı duyuyor, çalışkanlığımı takdir ediyordu.
-çok üzgünüm ama bölge sorumlusuna haber vermek zorundayım dedim.
+ciddi olamazsın derken gözlerine pırıl pırıl yaşların dolduğunu hissettim.
-şaka şaka, olur öyle şeyler deyip pencereden dışarıyı izlemeye başladım.
ama yalan yok, inanılmaz eğlenmiştim.