Sanırım şu aralar içerisinde bulunduğum durumu özetleyen kavram bu.
Az önce ablam "insanlara bakarken sürekli göz deviriyorsun, gözlerinle karşındakini öldürecek gibisin. o kadar sert bakıyorsun ki sürekli tetikte oluyorum bir şey diyeceksin diye" bir cümle kurdu bana.
Böyle olduğumun gram farkında değilim. Evet beni bıktıran birçok şey var. Hayatımın en güzel yıllarının içine ben değil, başkaları etti. Çilesini ben çektim. Düzeltmeye, oldurmaya çalışıyorum çoğu durumu. Ama ben de insanım. İnsanlar benim hayatımı güllük gülistanlık sanarken ben kafayı yememek için çaba sarf ediyorum. Bir gelen de peşinden tonla dert getiriyor sağ olsun. Her şeyin üst üste geldiği 4 senede evrildiğim kişiye zaten inanamıyorum; bir de insanlar tarafından yargılanıyorum. İçimden of demek geliyor, sebebi sorgulanıyor çünkü mükemmel bir yaşamın baş rolündeyim.
Neyse, ablam bir de şey diyor "bu tavırlarla hiç cool olmuyorsun"
Cool olmak gibi bir çaba içinde olduğumu düşünmüş. Ben de cevap olarak "ya sabır" diyorum.