hayattaki acılara karşı gelmenin en güzel yoludur mutlu gözükmek.
hayatında en yakın arkadaşlarımdan birini kaybettim ben daha 9 yaşımdayken..daha ölümün ne olduğunu tam olarak bilmediğim yaşta..hayatımda en çok zaman geçirdiğim insanın artık olmadığı gerçeğini dedem söyledi bana..daha 9 yaşımda içine öküz oturmak terimini öğrendim..sonrasında onun cenazesine katılmak..allah kimseye yaşatmasın bu acıyı..
bugüne kadar tanıştığım herkes bana ''sen ne kadar mutlu birisin,abi hiç mi derdin yok'' gibi beylik cümleler söylediler..herkes beni ne çok mutlu biri olarak tanıdı..kimse beni hayattan bıkmış ve her an intihara meyilli biri olarak tanımadı mesela
rol yapıyorum...komik biriymişim gibi rol yapıyorum sadece...ama sıkıyor biliyor musunuz? rol yapmak sıkıyor..bir gün çıkartıcam maskemi..ama nasıl??
gerçi sadece maskeyle dolaşan ben değilim bu hayatta..ama ilgilendirmiyor artık beni diğerleri.
niye yazıyorum ki bunları?
ne geçicek elime?
neyse .