Nazan Öncel'in nasıl bir duygu yüküyle yazdığını bilemediğim, her çaldığında bir sigarayı eksik etmediğim efsane şarkısı. Özellikle "geceler kara tren" diye bağırışı hoş. manuş baba yorumu ne kadar güzel olsa da nazan ablam mükemmelliğini yine konuşturmuş. Orjinal eser yorumu
buradan dinlenebilir.
"hiç mi aslı yok bunun, bu asılsız yüzlerin
dudağından geçtim, gözlerin yakmıyor
vazgeçsen olmuyor, ölsen olmuyor."