anneniz uzun sürecek riskli bir ameliyata girdiyse ve ameliyathanenin olduğu kata sizden başka yakınınızı almıyorlarsa eğer, duvara yaslanıp saatlerce o ameliyathane yazısına bakarken tutunacak dal bulamıyorsunuz.
içinizde annenizi kaybetme korkusu gibi bir dert varken bunun tesellisini verebilecek tek insan anneniz. ama o yok. normalde ne kadar uzağında olursanız olun bir telefonla bile onun kanatları altına sığınabileceğinizin bilincindesiniz. ama o an ona hiçbir şekilde ulaşamayacak olmanız ve dahası bunu ömrünüzün sonuna dek yapamayacak olma ihtimaliniz ile birlikte, yaslandığınız duvarda yavaş yavaş çökerken sanki üzerinde durduğunuz hayat da sizinle birlikte çökermiş gibi olur.
böyle durumlarda büyüyorsunuz işte.