'insana hayatında gerçek aşk bir kere ayağına gelir,diğerleri ya bir arayış ya da bir kaçış olur' bu çok doğru bir tespit.bunu tecrübeyle sabitledim.
hani hayatımızda dönüm noktaları olur ya.benim noktalarım hep birinin etrafında sabitlendi.onun etrafında sürekli döndüm durdum.şimdi bile ondan ne kadar uzaklaşsam da ruhum,kalbim hala onun yanında.
bundan üç yıl önce tanıdım hayatımı tamamen değiştiren güzeli.ilk görüşte beğendim,tanıdıkça aşık oldum ve gittikçe uzaklaştım ondan.sırf onu rahatsız etmemek için okulumu,şehrimi değiştirdim.peki çare oldu mu onu unutmama?hayır,şimdi anlıyorum ki ben o benim varlığımdan etkilenmesin diye çekip gitmişim uzak diyarlara,onun aşkını ona zarar vermeden ondan uzaklarda yaşayayım diye.
hayatta ilk ve son olma gayreti göstermemiş biri olarak aksine ilkler benim için ayrıdır.belki ilk baba deyişimi hatırlamam ama mahallede attığım ilk golümü ilkokula gittiğim ilk günü ve onun gözlerini ilk gördüğüm ve sesini ilk işittiğim anı asla unutmam.işte bazan ilkler aynı zamanda sonlar da oluveriyor.artık hiç bir çift göz bana o duyguları hissettiremiyor,aynı sesi başka hiç bir ağızdan duyamıyorum.boş bakan gözlerin içinde o duyguyu,o heyecanı arayıp duruyorum.bambaşka biri olup çıktım.ve korkuyorum bu kadın-erkek ilişkilerinden.ben zaten bir daha eski ben olamam,zaten onu sevdiğim gibi bir başkasını sevemem ancak benim yaşadıklarımı bir başkasına yaşattırmaktan korkuyorum.
bu da benim itirafımdı.bir de okuyan arkadaşlara nasihatım,sevginize cevap veren bir hayat arkadaşınız varsa onu kırmayın,ona sahip çıkın,en ufak şeyde çekip gitmeyin,siz onun sevgisine daha çok cevap verin,yani delikanlı gibi sevin.bir yerlerde sizlerin yaşadıklarınızı hayallerde yaşayan insanlar var bunu da unutmayın .haydi eyvallah.