bugün
yenile

    asosyal itiraf

    8
    +
    -entiri.verilen_downvote
    uzun zaman olmuştu birini sevmeyeli, tam tamına 19 sene oldu. bende zaten 19 yaşındayım. yani anlayacağınız ilk defa birini sevdim, ilk defa o olmadan yaşayamam dediğim biri çıktı karşıma, ilk defa çaresizliği tattım. iki senedir onu seviyorum, zaten ikinci görüşümde aşık olmuştum ona - ilk görüste aşka birazcık inanmam da - neyse böyle olmayacak dedim kendi kendimi yiyip bitirmenin bir alemi yok.  bütün cesaretimi toplayıp mesaj atacam facebooktan, orada farkettiğim bir gerçek kapı gibi çarptı yüzüme; daha facebookta arkadaş bile değiliz. neyime güvenip mesaj atacaksam, cahil cesareti dedikleri bir şey var ya işte onun vücut bulmuş hali benim. "size söylemem gereken bir şey var" diye mesaj attım. ama görmeniz lazım entera basarken elimin basıl titredigini, boğazımın düğümlenip nefes alamayışımı. "efendim" dedi evet anlayacağınız üzere; güzel olduğu kadar kibar ve hanımefendi bir kız. belki size sıradan bir kelime gibi gelebilir ama "efendim" kelimesi sadece onun dudaklarının arasından çıktığından dolayı benim için dünyanın en güzel kelimesi.  her şey iyi güzel de ben şimdi bu kıza ne diyeceğim diye düşünmedim değil yani. neden sonra düşünmeye gerek olmadığına karar verdim. içimden gelenleri olduğu gibi kendisine aktaracaktım. lakin yazarken farkettim de içimdekileri olduğu gibi aktarırsam hem kendi gözümde hem de onun gözünde haddinden fazla bir şekilde küçük düşmüş olacaktım.  neden sonra vazgeçtim her şeyi apaçık bir şekilde anlatmaya. "size karşı gayri meşru hisler besledim, bu hislerden vazgeçmeye çalıştım ama başaramadım özür dilerim " gibisinden sözler sarfettim. o ne dedi biliyor musunuz peki ? " size karşı olumlu cevap veremem, sonuçta aynı sınıftayız böyle hisler beslemeniz hiç hoş değil, ayrıca konuşmayı düşündüğüm biri var" dedi. dünyalar başıma yıkıldı sanki, ne demekti konuşmayı düşündüğüm biri var. ben onu sevmiştim o da beni sevmek zorunda değildi ama başka birini de sevemezdi. benim sevdiğim biri, başkasını sevemezdi. çünkü o farklıydı, çünkü ben onu sevmiştim, çünkü ben ilk defa birine aşık oldum.  aynı sınıftaymışız, böyle hisler beslemem doğru değilmiş. ne kadar da rahat söylüyor bütün bunları. sanki onu sevmem benim elimdeymiş gibi, sanki ben istemişim onsuz nefes almakta zorlanmayı. inanır mısınız bir haftadan beri okula gidemiyorum utandığımdan dolayı. insanlar tarafından ne kadar güçlü sanılırsam sanılayım onun yüzüne bakmaya utanıyorum. böyle dememin sebebini açıklama gereği duyuyorum; çünkü insanlar bana karsı vurdumduymaz, ukala, kendini beğenmiş gibi atıflarda bulunuyorlar.  neyse lafı uzatmaya gerek yok. bazen sen, onun saçının bir teline zarar gelmesin diye canını vermeye hazırken. onun senin farkında olmamasından daha da öte seni görmezden gelmesi inanın insana çok büyük acı veriyor. şuan bu satırları yazarken ahmet kaya'nın "içimde ölen biri var" şarkısı çalıyor. şarkıdaki sadece bir cümleyi aktarmak istiyorum size; "içimde intihar korkusu var " bu cümle anlatmak isteyip ama anlatamadığım her şeyi anlatmış . edit: 28.02.2015 tarihinde yaşadığım olaya istinaden yaptığım bir itiraf.
    0ah ulan bu başlıktaki her şey çok acıklı. - doksansekizdogumluolsaydimbeniseverdi 15.01.2016 22:49:11 |#2511529
    ... diğer entiriler ...