bugün
yenile

    asosyal itiraf

    5
    +
    -entiri.verilen_downvote
    beyler öncelikle herkese merhabalar.twitter sağolsun böyle bir platformun olduğunu öğrendim.dalga geçilmeden entrimin okunduğunu öğrenmek güzel bi şey.gördüğüm capsler genelde duygulu hikayelerdi.ben de kendi ikayemi yazmak istiyorum müsadenizle.şöyle başlayayım lise 2 deyim.bizim dönem okulumuzun ilk dönemiydi yani bizden üst yoktu.ilk mezunlar biz olacaktık.çok fazla kız meselesiyle işim olmazdı.çelimsiz biriydim lisedeyken gerçi hala öyleyim.korkardım eğer bi kıza takılırsam ve sevgilisi varsa dayak yerim falan diye.yıl yeni başlamıştı ve alt dönem gelmişti.bir kız vardı ki zaten az olan kızlar içinde direk ben burdayım diyen cinsten.çok mu güzel hayır güzel.ama farklı.yaşıtlarından farklı duruşu farklı konuşması farklı hareketleri.ilk başlarda bir şey hissetmiyordum.bu okul başkanlığı mevzuları başlamıştı.ben de okul açıldığı sene başkanlık yapmıştım ve beğenmiştim.tekrar aday oldum falan.başka aday var mı diye dolaşırken dediler o aday.gidip konuşayım dedim kimsin falan diye.kız farklı özgüvene gel.daha lise 1 ama aday olmuş.dedim başarılar.neyse seçildim.araları pas geçiyorum bu okul başkanlığı mevzuuna ben baya kızla yakın olmaya başladım.7 ocak 2010.arkadaşlarıyla dışarda oturuyormuş benim de ortak arkadaşlarım.neyse herkes kalktı biz kaldık.gideceği yere kadar götürdüm bıraktım.o gün başladı ona olan hayranlığım.hayranlığım diyorum.çünkü kendimi onu sevebilecek biri olarak göremiyorum.o gün nasıl olduysa numarasnı almıştım.akşam mesaj attım dedim umarım seni rahatsız etmemişimdir falan diye.mesajları hala saklarım.3 ay gibi bi süre konuşma sonunda kıza çıktığın var mı sorusunu anca sorabildim.ve bu hikayenin buraya yazılmasına sebep olan cevap "evet üç gündür çıktığım biri var".tüm gece ağladım.şuan yazarken bile gözlerim doldu.okula gitmek istemiyordum insanlarla konuşmak istemiyordum.okulda görünce yolumu değiştiriyordum.2 ay tek kelime konuşmadım.2 ayın sonunda mesaj attı ve tekrar ufak tefek konuşmaya başladık.üzerinden 2 sene geçti benim sınav dönemim başadı.malum o zamanlar neye saracağını bilemiyor insan benim hatam is ona sarmak oldu.tekrar konuşmaya başladık.ve o eski hisler yeniden doğmaya başladı.bu sefer söyliycem diyordum.vakit geçti falan ben üniversiteye gittim.hazırlıkta yanıma geldi.istanbulu gezdirdim.istanbulda geçirdiğim 4 ay içerisinde en güzel gündü.sonra o bu sefer beni yanına çağırdı.o hala lisede.bi organizasyon vesilesiyle gittim yanına.dedim bu sefer söyliycem.15 saat yol gittim yanına vardım.geleli daha 1 saat olmuştu ve konuyu oraya getirdim.yine aynı yıkım bir kaç aydır konuştuğum biri var dedi.sadece sana değer veriyor mu diye sordum.evet dedi.daha hiç bir şey diyemedim.aynı gün hasta oldum.akşam acildeyim kendisinin haberi yok.görünürde hiç bir şey yok ama yemek yiyemiyorum midem bulanıyor.ateşim var.giderken sadece özür dilerim diyebildim.1.5 saat boyunca otobüste ağladım.aynada kendimi tanıyamıyordum.gözlerim ağlamaktan şişmişti.bir daha konuşmadım.unutmak istedim.olmadı.kaybetme korkusu nedir bilir misiniz.eğer ona açılırsam ve benimle bir daha konuşmaz diye içimde yaşadım.yanımda olduğunu bileyim ama benim olmasa da olur.çok kötü bir şey.göz göre göre başka birisiyle sevgili oluyor ayrılıyor ama seninle bir daha konuşmaz diye sen hiç bir şey diyemiyorsun.sevgim azaldığını hissettim be.artık birini sevebilecek sevgimin kalmadığını hissettim.sanki tüm hakkımı onda kullanmış gibi.demem o ki benim yaşadıklarımı yaşamamak için söyleyin.bırakın artık o düşünsün
    0biraz geç olmuş ama anlamışsın galiba hayat dersini. önündeki maçlara bak kardo boşver bu hayatta hiç kimse yegane değildir - harold finch 14.01.2016 04:24:32 |#3326129
    0aglattin be - fofeynk 14.01.2016 12:34:54 |#2509630
    ... diğer entiriler ...