sene 2007 üniversitede okuyoruz bekar evinde kalıyoruz yan binada bi kız var onunla aynı evde kalan kızla bizim ev arkadaşı takılıyor. bizde bu sayede tanıştık. muhabbetler gezmeler tozmalar. bi gece yarısı beni aradı bi lavuktan buna çıkma teklif etmiş bizde çıkmıyoruz ama sevgili gibi takılıyoruz biraz zoruma gitti. üzüldün mu dedi yok dedim. bana bi söz ver kendini kötü hissedersen ara beni dedi söz dedim. iyi geceler dedi telefonu kapattı. aradan 2 dakka geçmeden aradım. noldu dedi iyi değilim gel dedim. tamam dedi geldi benim odaya geçtik. böyle olsun istemezdim sen çok iyi birisin falan. ben de ha ağladım ha ağlıycam. son kez omzuna başımı yaslamak istiyorum dedi. onun başı omzumda ben ona sarılıyorum saçlarını kokluyorum falan. durdu birden daha teklifini kabul etmedim aldatmış sayılmam yatağa geçelim dedi. ben hala olayın romantizm boyutundayım kızı sevdiğimi o an anladım. kız bana bildiğiniz kendini altın tepside sundu ama erkek adam sevdiğine kıyamaz diye bi laf var ya o lafı çıkaranın amk. o gece kız sabaha kadar uyudu ben uyuyamadım sarıldım kokladım kalkıp karşısına geçip izledim. sabaha kadar yarım paket sigara içtim. sabah oldu uyandı kalktı ve gitti. o günden sonra bidaha görmedim.
edit: geçenlerde facebok tanıyor olabileceğin kişiler listesini kurcalarken karşıma çıktı. evlenmiş bi kızı olmuş. allah bağışlasın dedim içimden. kalkıp milasa gitmemek için kendimi zor tutuyorum.