yalnız kaldınız sanırsınız,
biliyorum.
yalnız bırakılmışsınız,
biliyorum.
ötesi yok.
ötesi var:
yalnızlık
müziğin bile seni dinlemesidir.
yalnızlık
insanın kendine mektup yazması
ve dönüp dönüp onu okuması
yalnızlığın da ötesidir.
(bkz: özdemir asaf)
bu dizelerden daha iyi anlatan belki vardır ama benim için en iyisi budur, yazar daha başka nasıl anlatabilirdi ki, yalnızlığın çaresizliğini, kimsesizliğini?