İnsanlar tarafından çerez niyetine tüketilen, her derde deva olarak görülen bir ilaç sınıfı. Sadece kötü bakterileri öldürdüğü sanılıyor ancak kullanım süresinde vücudumuzda bulunan yararlılar da dahil bütün bakteri sınıflarını öldürüyoruz. Terör eylemi olan bir şehri tamamen bombalamak gibi. Üstelik vücudumuzun bazı bölgelerinde yararlı bakterileri azaltarak üstünlüğü zararlı bakterilere de verebiliyor.
Bu konudaki asıl soruna gelecek olursak, ilk antibiyotik 1928 yılında Fleming'in laboratuvarından çıkan penisilin. 1987'de ise son antibiyotik grubu bulundu ve o tarihten beri bir tane yeni antibiyotik bulunamadı.
Penisilin'in bulunuşu çağ atlatmıştı çünkü o tarihe kadar bakteriyel bulaşıcı hastalıklara karşı korunmaktan başka yapabilecek bir şey yoktu. Fleming 1945'te buluşuyla nobel ödülünü alırken uyarıyordu: şimdiden antibiyotiğe karşı direnç kazanan bakteriler vardı, dikkatli kullanılmaması durumunda bu mucize işe yaramaz duruma gelebilirdi.
Günümüzde ise elimizdeki hiç bir antibiyotiğin işe yaramadığı enfeksiyonlarla, bakterilerle karşılaşılıyor ve insanlar kaybediliyor. Çalışmalarda hiç bir antibiyotik bulunamıyor ve ilaç şirketleri yatırımlarını bu alandan çekiyor.
Yani yaklaşık 20-30 yıl içinde basit bir boğaz enfeksiyonunu bile tedavi edemeyecek duruma gelebiliriz. Coronavirüsle başlayan salgın hastalıklar dünyayı sadece geçtiğimiz 100 yıl rahat bıraktıktan sonra geri dönebilir. Çünkü karşımızdaki bakteriler ve virüslerin adaptasyon yeteneği maalesef bizden daha fazla.