Bir örnek üzerinden düşüncemi belirtmek istiyorum. Az önce çocuklar sokakta top oynuyorlardı. Birbirlerinin kalelerine gol atmaya çalışıyorlar. Bir tanesi durup dururken dolu yağıyor diye bağırdı. Büyük ihtimalle bunu diğerinin dikkatini dağıtıp kalesine gol atmak için yaptı. Diğer çocuk da heyecanlandı ve bu tuzağa düştü dolu yağmamasına rağmen. Genel olarak biz insanlar sanki kendimizden çok başkalarının söylediklerine inanmaya daha çok meyilliyiz. Diğer insanların ne düşünüp ne yaptıkları bizim hayatımızda daha önemli gibi. Neden böyle ki bu? Dolu yağıyor mu diye kendi kontrol edebilecekken arkadaşının lafını dinleyen çocuk gibi neden kendimize güvenmekten aciziz?
Buraya üstad Serdar Ortaç'tan bir bkz bırakıyorum...
(bkz: kafamda deli sorular )