"Bazen uzun ve zor bir yoldu. Ama iyi ki uzun ve zordu çünkü buraya ulaşmak için acı çekmeseydim öğrendiğim şey bu kadar net olmayabilirdi. Çocuklar, böylece annenizle tanıştığım an biliyordum. Bu kadını olabildiğince uzun ve olabildiğince fazla sevmeliydim ve onu sevmeyi bırakamazdım. Bir saniyeliğine bile. Bu öğretiyi yaptığımız her saçma kavgada beraberimde taşıdım. Her noel sabahı saat 5'te, her uykulu geçen pazar gününde, her engelde. Yolumuza çıkan her kıskançlık, sıkıntı ve belirsizlik sancısında bu öğretiyi beraberimde taşıdım. Ve hastalandığında da taşıdım. O zaman bile ki onlar en kötü zamanlardı, tek yapabildiğim tanrıya şükretmekti. Var olan, var olmuş ya da var olacak her tanrıya ve tüm evrene ve teşekkür edebileceğim herkese. O güzel kızı istasyonda gördüğüm, kalkıp yanına yürümeye cesaret ettiğim, omzuna vurduğum, ağzımı açtığım ve konuştuğum için."
(bkz: how i met your mother)