çok kötü olursan ara dedin ya bana.nasıl arayabilirim ki seni...her geçen gün beni biraz daha öldüren soruları nasıl sorayım ki sana? öğrensem her şeyi baştan yaşayacağım,öğrenemezsem içim içimi yiyor.hangisi daha kötü inan bilmiyorum.hayatımda karşılaştığım ve bunları yapmaz dediğim tek insan sendin,büyük konuşmamam gerektiğini öğrendim.sana hiçbir zaman ah etmeyeceğim...zaman geçince de affederim zaten.umarım ki beni içine attığın bu cehennemi hayatın boyunca tatmazsın.bundan sonra kimseye umut bağlamayacağım,hiçbir şeyi hayal etmeyeceğim,hiç kimseden hiçbir şey beklemeyeceğim.seni hiçbir zaman unutmayacağım.karşıma çıkan insanların gözbebeklerinde hep senin yansıman olacak.son 2 yılımda hayatımın en güzel günlerini seninle yaşadım.aldığım her kararı seni düşünerek aldım,ama öğrendim ki büyük mutlulukların bedeli büyük üzüntülermiş.bilmediğin şeyler var dedin bana,halbuki hiçbir zaman yalnız bırakmamıştım seni.her şeyi kalbime gömdüm yanında olabilmek için.ama artık her gece ölmek istemiyorum.yaşadığım kalp kırıklığını tahmin bile edemezsin,keşke anlatabilseydim sana içimde kopan fırtınları,keşke ne kadar zor olduğunu anlatabilseydim.antalya'da güzel bu aralar ama o kadar üşüyorum ki anlatsam ağlarsın.her neyse,oysa bir umuttu hep gönlü besleyen dayan yüreğim diyen,ama kapkara bir yel her yanı sardı,bende bir tek can kaldı