Selam.
Nasıl gidiyor hastalıklı günleriniz?
Günden güne artan ölümler, sürecin bitmesini bırakın, yavaşlatılamıyor oluşu, en sonunda üniversitelerin bile kapısına kilit vurulması.
Müthiş yumruklar bunlar.
Nasıl? Afallıyor muyuz?
Birçok kurum işlerin düzelmesini o da 'belki' aylar sonrası için öngörüyor.
Tüm dünya kurulu düzenini değiştiriyor. Bireysel ve toplumsal hayat yeniden şekilleniyor. Ekonomik sistem, sağlık sektörü, insan yaşamı ve devlet otoriteleri tehdit altında.
illa uzaylı istilası gerekmiyormuş. Ummadığımız taş ziyadesiyle başımızı yarıyor.
Tüm dünyanın tek ortak sorunuyla karşı karşıyayız. :)
Çözümü bildiğimiz kadarıyla şimdilik kimsede yok. Ezileni yaktığı kadar küresel güçleri de yakıyor.
Zengin de bir yere kadar kendini koruyabilir. Uzun vadede tabi ki onları da yakacak bir alev topu.
Dünya liderleri korkudan evden çıkamıyor :D
Koronanın tek sevdiğim yanı da bu. Güçlülerin de ölebileceği bu kez onların da yenilebileceği bir arenaya döndü ortalık.
Savaşın tarafları farklı çünkü bu kez.
Doğa insana karşı.
insan hayret ediyor. Öldürülüyorsun ama karşında bir muhatap yok. Gözle görülmeyen bir şey dünyaya meydan okuyor. Dize getiriyor en büyükleri. Bilim çaresiz. Kemal Sunal filmi gibi. Göremediğimiz biri habire tokatlıyor bizi.
Kitlendik öyle bekliyoruz.
Bilim kurgu filmlerine konu olacak derecede absürt zamanlar yaşıyor olmak beni biraz da heyecanlandırıyor aslında. Yaşadıklarımıza inanamıyoruz. Şaka gibi ama bu kez gerçekten herkes aynı sorunla güne uyanıyor. :d
tık
Film izler gibi gidişatı izliyorum. Merakla bekliyorum neler olacak. Ama şunu biliyorum bana ne olacaksa herkese de o olacak. Ruhum ne kadar ezilmişse artık bu durum beni içten içe mutlu ediyor ajshs.
Kitlesel olaylarda arada kaynamananın tarifsiz bir cesareti oluyor. Bu kargaşa belirsizlik kaos durumu korkutsa da sinirden gülüyoruz milletçe. izahı olmayanın mizahını yapıyoruz günlerdir.
Gerçi bu yeni bir şey değil. Kendi çağımızda bir ilki yaşıyoruz sadece.
Belirli aralıklarla insanlık, salgın savaş afet gibi felaketlerle elimine olur. Bu tür olaylar uzayan insan ömürlerini, çoğalan dünya nüfusunu kırpıyor. Kalbur üstü kalmış şekliyle yüzyıllarca devam ediyor yaşam. Sonra yeniden lazer etkisiyle sivrilen kısmı biçiliyor.
Günümüzde bu felaket dalgaları sıklaştı sadece. Birinden kurtulsak bir diğer dalgada kendimizi yada sevdiğimizi kaybetmemiz muhtemel.
Gündemimiz çok hızlı değişiyor. Hangisine karşı nasıl bir savunma mekanizması geliştireceğimizi düşünemeden yenisini yaşıyoruz. Sindiremiyoruz olayları. Çiğnemeden yutuyoruz. Bozulan işleyiş vücutta değil bu sefer. Duygularımızı tahriş
ediyor tüm bunlar. Ruhsal durumumuz deforme oluyor. Sersemliyoruz. Genişliyoruz. Her seferinde daha büyüğüne daha tepkisiz hale geliyoruz.
Tüm bunları yaşayan insanların da sağlıklı gelecekleri olacağını sanmıyorum. Üstelik kalıcı hasarı varmış bide iyi mi.
link
Son zamanlarda azan insan ırkına karşı bir yerde iyi de oldu bu minik düşmanımız. Böyle derken bile bir yakınımı kaybederim diye üç buçuk atıyorum aslında bakmayın. Ama kendimize zulmeden kendimizden başkası değil.
Yaşanan onca acı için sağda solda "yer yarılsa da içine girsek" çığırtkanlığını yaparken samimiymişizdir heralde. Bakın 2 ay öncesine kadar konuştuğumuz tüm sorunlar askıya alındı. Kimse kimseyle uğraşamıyor şu an herkes kendi başındaki dertle meşgul.
Bizim yapacağımız yoktu geldi virüs yaptı.
Kıyamet kopsa da hepimiz gebersek diyorduk ya hani. Alın bize kıyamet. Elele tutuşup atlayabiliriz şimdi mezarlarımıza.
Tersine dönmeyen bir tek güneşin batıdan doğması kaldı galiba.
Toplumda yarattığı gerginlik korku ve panik, ve yine bunlara bağlı insan refleksleriyle ilgili ise sayfalarca yazı yazılır. Tabiatımıza ilişkin tonlarca analiz çıkarılır.
Karşısındakine de bulaşsın diye polise tüküren amcadan, hasta olduğunu bilip korkudan hastaneye yatmayanlardan hatta kaçanlardan, kendini hasta zannedip korku ve paniğe kapılıp intihar edenlerden ne kadar güçsüz ve kriz anında ne kadar bencil varlıklar olduğumuzu görebiliyoruzdur heralde.
Yine de tüm bu saymış olduklarıma rağmen bizler, biraz bilinç biraz iradeye sahipsek akıl sağlımızı koruyarak bu gerçeklerle yaşamaya devam etmek zorundayız.
Ve çok geç olmadan arkadaşlar. Seven sevdiğine sevdiğini söylesin artık bence. insanın eve tıkıldığı, enerjisini ve kafasını meşgul edecek başka uğraşının kalmadığı şu karantina günleri iyi bir fırsat bunun için. Sağlıklı düşünülemeyen şu günlerde birinin aklını çelmek çok kolay.
Bakın bi düşünün bence bunu.
Gururun sırası değil. Utangaçlığa hiç zaman yok.
itiraf için güzel zamanlar bunlar.
Başlangıç için unutulmayacak dönemler yaşıyoruz.
:)