kimse kimseye yer vermek zorunda değil!
bugün, adliye dönüşü, metroya bindim, boş bir yer görünce gidip oturdum. bir sonraki durakta yaşlı bir amca ve onunla ilişiği bulunmayan bir teyze (ellilerinde, kokoş) bindi. baktım kadının "gözü başı" oynuyor: bir yaşlı amcaya, bir bana bakıyor. ilkinde umursamadım ama ikinci kez yapınca boş durmadım, parmağımla karşımdaki boş yeri gösterdim. kendisi için istese bu kadar sinirlenmeyeceğim. ayrıca kendisine yer aradığın amcayla akransın amk niye onun için bu kadar çabalıyorsun ki? ülkede hiçbir şey normal değil.
*
sonuç: ben yer gösterdikten sonra amcayı buyur etmeye çalıştı, amca "ben şimdi ineceğim" dedi ve durağa gelince indi.
(bkz: nereden baksan saçma nereden baksan anlamsız)
(bkz: nasıl sinir hastası oldum anlatıyorum)
*
dipnot: puşt günüme denk gelse ben o kaş göz yapan teyzeye göz kırpıp baştan aşağı süzer utandırırdım (ya da mevzu çıkardı) da işte formumda değildim. dilimle kuru dudakcağızlarımı ıslatırdım falan...
(bkz: kaş göz yapmak nedir amk)