asosyal itiraf

i̇nsanların çok geri zekalı ve aptal olduklarını düşünüyorum. bugün biri ile çok seviyeli bir tartışmaya girdim. nefsimi ve egomu bastıracak ve kendi kendime haksız olduğum yerleri aradım uzunca bir süre bu tartışmaya girmeden önce ama bulamadım. haklı olmak istemiyorum çünkü ben, haksız olmak istiyorum. konu şuydu ki; sınıfta bir grup ödevi için hoca kendi insiyatifine göre gruplara böldü bizi. 3 kişiyiz, birisi de ben. konumuzu literatür taraması yaparak i̇ngilizce 5-6 makale çevirerek buldum. yetmedi 1080p farklı farklı 4 video buldum ve aynı kalitede indirdim. yapacağımız sunum için görselleri buldum, sunum taslağını hazırladım. diğer arkadaşlarımın buldukları yeterli değildi çünkü, onlar da slayt senden çıktı bize bir şey kalmamış dediler, teşekkür ettiler baya. neyse geçen cuma buluştuk, bu sözü geçen tartıştığım arkadaş 1.5 saat geç geldi. diğer arkadaşımız ile o gelene kadar yarısını yaptık. haftaya sunumumuz var ve bu hafta sunum yapan kişilerde benim yazdığım, 4 farklı makale çevirerek bulduğum bilgiler ve kendi eklediğim bilgilerin sırasına ve kullandığım görselin boyutundan yerine kadar aynı olan bir sunum gördüm. tek fark arka plan rengi... gitmiş yakın arkadaşı diye nokta kadar katkısı olmadığı sunuyu bize sormadan paylaşmış arkadaşı ile. bize sormadan, danışmadan. kızmazsınız diye düşündüm diyor açıklama olarak, biz hep paylaşıyoruz ne olacak ki diyor. sanki kendisi yaptı, biz korkuluk heykeliyiz. yüzüm kızardı, bana bi’ gariplik geldi. bakışlarım ile anlattım önce bunu yapan kişiye bunu, hop sunumu yapan kişi şu, şu ve şu arkadaşlarımızın slaytlarından faydalandık aynısı olabilir dedi sonrasında. madem faydalandın neden aynısı olabilir diyorsun aynısını koyduğun şeyi, hoca da aynısı olmasın o zaman dedi bize. şimdi o kadar emek, uğraşma ve harcanan zaman boşa gitti. haftaya biz sunacağız ve aynısı ya da çok yakın olduğu için önemini yitirecek. bizim araba çalınmıştı zamanında valla da bu kadar üzülmemiştim, geri de gelmedi o araba. insanın emekleri ve zamanının çalınması kadar kötü az şey varmış onu anladım. hala üzülmemin ve hakkıma geçildiğini çok düzgün bir üslupla söylediğim için çok abarttım diye eleştiriliyorum. i̇nsanların bilgi hırsızlığı diye bir şeyin varlığından bu yüzyılda haberdar olmayışına daha da acıyorum. anlatmaya çalıştığım halde anlamaması da beni ayrı sinir etti. bazen insanlar neden bu kadar geri zekalı ve aptal diye düşünüyorum. ben müsait değilim o zaman toplanmayalım, ben müsait değilim öyle yapmayalım diyor bunu yapan kişi bir de. ben 1.5 aydır ailemin yanına gidemiyorum kendimi sürekli ona göre ayarlıyorum diye. kelimelerin tükendiği, kendimin de tükendiği zamanlardayız. aptal insanlar ile muhattap olmaktan bıktım, usandım artık. sonuç: hakkını helal et, özür dilerim bile denmiyor. o alan uyanık da ağır abi, delikanlı gibi takılıyor ama insanların emeklerini gasp edip sonra da yüzlerine bakamıyor. sizin gibi insanların aq diyor ve hala sinir olmaya devam ediyorum. ps: hakkımı helal etmiyorum. hadi bakalım!