günlerden sonra bir gün,
şayet sesimi fark edemezsen,
rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
bil ki ölmüşüm.
fakat yine üzülme, müsterih ol;
kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
ve neden sonra
tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
hatırla ki mahşer günüdür
ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
nasıl mükemmel nasıl, nasıl anlatacağımı bilemediğim kadar güzel, duygulu(?), hisli bi şiir bu. gecem hem altüst oldu hem güzelleşti.