yine gördüm onu, yine işkence dolu bir gece geçirdim. şu an hatırlamadığım bir yerde okumuştum, tek kurşunla kafadan yaralanan birinin yaşama ihtimali yüzde üçmüş. sanırım ben bu ihtimalin gerçek olmasını ölümünün üzerinden 1406 gün geçmiş olmasına rağmen hala istiyorum. i̇stemeyi geçtim sanırım buna inanıyorum bile. yoksa rüyama bu şekilde girmen nasıl mümkün olur ki? rüyama başının sağ tarafından girip sol tarafından çıkmış bir kurşunun geride bıraktığı delikle yaşıyor olarak girmenin başka nasıl bir açıklaması olur ki? seni o halde görmek, seni her seferinde daha beter görmek beni kahrediyor. gecenin dört buçuğunda hayatı sorgulatıyor, inim inim inletiyor, acıdan kıvrandırıyor, kahrediyor, mahvediyor, paramparça ediyor ama bir türlü yok etmiyor ya bir türlü öldürmüyor. seni çok özlüyorum çok acı çekiyorum geçmiyor bu his bu öfke bu özlem. ne yapacağımı bilmiyorum. her rüya daha da dibe sürüklüyor beni. her rüyada sen yeniden ölüyorsun; tekrar tekrar tekrar, defalarca. ben de her uyanışımda yeniden ölüyorum; tekrar tekrar tekrar, defalarca. bu ne zaman son bulacak? sanırım ben ölünce, sanırım artık seni yüreğinde taşıyan kişi bu hayattan göçünce. başka türlüsü olmaz gibi.