dokuzuncu sınıfın on beş tatiliydi. kuzenim ile babaannem'de yatıya kalmak için anlaşmıştık. babaannem o gün bize 'gelin ne göstereceğim' diye bodruma indirmişti.
bodrumda bir tane tatlı beagle vardı. 'babaanne bunu nereden buldun' diye sorduğumuzda hacı arkadaşlarından birisinin 4 günlüğüne emaneti olduğunu ve bodrumda baktığını söyledi. bir süre köpekle oynadık. aşırı hoş bir durumdu bu ve babaanneme ısrar ettik 'bu gece zaten yatıya kalacağız o da bizimle kalsın evin içinde' diye. babaannem de biraz karşı çıksa da sonunda dayanamadı ve tamam dedi evin içine soktuk.
kuzenimle birlikteyiz ya o gece sabahlayacaktık. saat gece 2 buçuk gibi babaannemden habersiz gizlice sigara içmeye çıktığında ben de eşlik etmek için yanına çıkacaktım. o ara köpeğin bir noktaya odaklandığını ve dimdik baktığını fark ettim. kuzenimi bunu gösterdim ve 'boş ver bulldog köpektir yapar' dedi ve o an üstünde durmadık ve balkona çıktık.
döndüğümüzde köpek hala oraya odaklıydı. kuzenime bunu dediğimde o da 'of bulldog kardeşim bak şimdi nasıl dikkatini dağıtacağım ve bize bakacak' dedi. birkaç kere köpeğe paşa (adıymış) diye seslendik falan ama köpek hiç oralı olmadı. bu durum kuzenimin de dikkatini çekti ve telefondan araştırmaya başladı bu garip durumu. her aradığımız sayfada köpek ve kedilerin göz perdeleri yokmuş ve bir yere uzun süre odaklanırsa muhtemelen orada cin gördükleri için oraya odaklandıkları yazıyordu.
biz buna inanmayıp hafiften korkmaya başladık ama biraz cesur olmamız gerekiyordu. ben cesaretimi toplayıp köpeğin yanına gidip paşa dedim bir şey yapmadı. sonra korkum daha da artınca köpeği ön bacaklarından tutup oraya bakmaması gerektiğini söyleyip yanımıza çektiğimde garip garip hırladı. o hırlamalar hala kulağımdadır ki beni aşırı korkutmuştu.
neyse ki yanımıza çekince kısa süre sonra normale döndü ve bir yere uyumaya gitti. biz de bir süre çekinerek bunu konuştuk ve sabah ezanıyla uyuduk. eğer o internette yazılan şeyler doğruysa biz yer yatağındaydık ve köpek tam bizim yer yatağının karşısındaki koltuğa uzun uzun bakmıştı. yani o varlıklar tam bizim karşımızda bizi izliyordu.