asosyal itiraf

kişiliğimi 4 parçaya bölmüşüm. birincisi öfkeli. cidden herkese öfkeli olur mu bir insan? oluyor işte. bu moda geçtiğimde canını yakamayacağım kimse yok. ikincisi üzgün. bu modda suskunum. konuşmak yok sadece düşünmek var. üçüncüsü eğlenceli. sürekli gülen espri yapan kişiliğim ön planda bu modda. acının tatlı tebessümünü oluşturan parçam. dördüncüsü ise eski kendime en yakın halim. zeki olduğum mod. konuştuğumda kullandığım mod. en tehlikeli mod. tabi bunların hepsini birleştirdiğimizde oluşan ekstra bir mod oluyor. kırgın. buyum ben. her şeye bir kırgınlığım var öfkeliyim. öfkeli olduğum için üzgünüm. üzgün olduğum için gülüyorum. güldüğüm için zekiyim. en sonunda kırgınım. yine yeni yeniden. şimdi bu entry kendini yok edebilirdi saçmaladığım için. ama gerçek bir itiraf olduğu için silmemek için kendimi tutuyorum. en sevecen halimle bile nefret doluyken mutlu olmamı nasıl bekler bu hayat anlamıyorum.