lise anıları

o zamanlar bi yerlerim tutuşa tutuşa yaşadığım bi anıyı şimdi gülerek hatırlıyorum, onu anlatacağım. biraz uzun olabilir okumak isterseniz okuyun tabi okumazsanız da çok şey kaybetmezsiniz. neyse başlayayım.. lisede sevilen biriydim. sınıfta 1.50 boylarında guncuk bi şey dolaşıyor ortalıkta, o kişi benim :d herkesle iletişimim vardı, iyi ya da kötü. 12. sınıfta sınıf başkanlığı seçimi falan var; ders rehberlik. tabii sona gelmişsin artık kimse bu delilerle uğraşmak istemiyor. adaylığa da kimse çıkmadı. bizim kızlar beni dürttüler pohpohladılar falan sen yaparsın ooo başkan falan filan neyse dedim tamam çıkayım dedim çıktım tahtaya. ee bakıyorum başka kimse yok tahtada. böyle seçim mi olur dedi hoca bi de erkeklerden biri çıksın dedi. sınıf yarı yarıyaydı. 17 kız 17 erkek. erkeklerden kim çıkacak diye bakıyoruz. bizim kızların beni desteklediği gibi erkekler de benim eski sevgilim olan çocuğu destekliyorlar. o da tabii karşısındaki benim. kazanacağını düşünerek çıktı tahtaya. neyse arkamızı döndük. hoca benim için oy kullanmak isteyenlerin elini kaldırmalarını söyledi. kaldıranlar kaldırdı. onun için isteyenleri kaldırdı onlar da kaldırdı falan filan derken ben seçildim. ben düşünüyorum ki 16 kız bana 16 erkek de ona verir. aynı sayıyı alırız. aha bi baktık ben seçildim :dd i̇çimden diyorum saydırıyorum ben buna, çünkü bozuldu. erkekler ihanet ettiler ona ahhhaha. neyse ben başkan oldum. küçük başkan diye bağırıyorlar ortalıkta.. sınıfta bi etkinlik, bi plan olunca bana söylüyorlar gidip konuşuyorum hocalarla yaptırıyorum. aram da iyi hocalarla ne istersek oluyor. 12. sınıf olduğumuz için de kimse pek bi şey demiyor. bir gün boş derste otururken erkek grubundan fikir ortaya çıktı. i̇şte biz çocuk muyuz her seferinde hocalara söyleyip izin alıyoruz. bi kere de kendimiz planlayıp bi şeyler yapalım falan diyorlar. dedik ne yapalım ne yapalım, en sonunda pikniğe gitme fikrinde ortak karara vardık. nasıl yapalım nasıl edelim derken onları da ayarladık. erkeklerin çoğunun ehliyeti var tabi. çoğunun da arabası var. hiç boşa servis falan kiralamayalım, erkekler gelir arabayla içine sıkışıp gideriz diye düşündük. tabi ben bu arada anneme ne diyeceğim nasıl diyeceğim diye düşünüyorum. çünkü annem buna izin verecek birisi değil biliyorum. karar verdik şuraya gideceğiz şöyle gideceğiz herkes şu kadar para getirsin malzemeleri şu alsın şu kadar alsın.. her şey tamam. tek eksik anneme bunu söylememiş olmam. bende yalan çok tabi anneme başımızda bir öğretmen olacağını ve bi servis tutulup, öyle gideceğimizi söyledim. i̇zin verdi. piknik günü geldi. i̇yi hoş güzel. hazırlandım evden çıktım. buluşacağımız yere geldim. herkes gelmiş arabasıyla. doluştuk arabalara gittik. gittiğimiz yer de annemin köyü olan, çok şirin, küçük, göl kenarında bir yer. ben yine tutuştum tabii. bir sürü erkek arkadaşım var. bindiğim arabanın sürücüsü erkek. yanımda kız arkadaşlarım da var ama köy yerinde yaşamış olanlar ya da duymuş olanlar bilir laf söz çıkar şunun kızı şöyle şöyle yapmış denir. ben gayet dikkatliyim kafamı gömüp gittim piknik yapacağımız yere. bir yandan da anneme rapor veriyorum. şurdayız anne, şunu yapıyoruz anne, bunu yaptık anne diye. ara sıra da arıyorum sesli bir şekilde konuşuyorum işkillenmesin diye. neyse geldik piknik yerine. örtüler serildi, mangal yakıldı, etler, sebzeler, meyveler, salatalar her şey hazır. annemle konuşurken annem birden hocanla bi fotoğraf at da bi bakıyım demesin mi. aha dedim şimdi sıçtık ne halt edeceğim diye düşünüyorum. ama nasıl tutuşuyorum. anneme yok mok desem, istediğini yapmasam çıkar gelir öyle bir insan, öyle bir psikopat. bizimkilere de söyledim annem böyle diyor ne yapacağım şimdi diye. hepsi erkeklerden biriyle fotoğraf çekip at annen nerden anlayacak diyor. bir yandan haklılar hepsi sakallı makallı izbandut gibi çocuklar. ama genç oldukları da belli annem de salak değil anlar. ne yapsak ne yapsak diye düşünürken biraz ötemizde ailesiyle piknik yapmaya gelmiş bir adam gördük. adam da gerçekten yani bakın nasıl anlatayım bilmiyorum. yani bu kadar mı öğretmene benzer. üzerinde kot pantolon var ve üstüne de bi eşofman takımının kapşonunu giymiş. hafif de yaşı var, göbekli, saçı sakalı biraz beyazlamış bir amcamız. ama kesin öğretmendi yani bence başka bi meslekten olamazdı o amca. hepimizin tek bir amacı var. beni oraya götürüp amcayla fotoğraf çekinmem. ama nasıl yapacağız bilmiyoruz. o sırada iq seviyesi baya yükseklerde bi arkadaşım bir fikir sundu. gidip adama senin ölen amcana çok benzediğini, onu da çok özlediğin için aklına geldiğini bi fotoğraf çekilip anı kalmasını istediğini söyle dedi. dedim aman yarabbi bu ne böyle şeytan mısın sen ¿ fikir güzel ama utangaç kızımız bunu yapabilir mi ? tabi ki de hayır. kız tuttu elimden gel ben hallederim diyip çekiştirdi beni. gittik adamın yanına. arkadaşım adamla aynen şöyle konuştu: - pardon, rahatsız ediyorum ama bi şey söyleyebilir miyim? + tabi kızlar buyrun - yanlış anlamazsanız, şu arkadaşımın ölen amcasına çok benziyormuşsunuz. deminden beri size bakıp ağlıyor. onu çok özlemiş. sizin için de bi mahsuru yoksa bi fotoğrafınızı çekebilir miyim acaba? allahtan adam biraz insaflı birisi çıktı da kabul etti. anlamadığım ve çözemediğim şey biz neden böyle bir yalana başvurduk. o zamanlar bu fikir de gayet mantıklı geldi tabi. adama asıl meseleyi anlatsak kabul etmeme ihtimali vardı çünkü. neden benim yalanıma ortak olsun diye düşündük. ve fikir muhteşem ötesi olduğundan dolayı onu uyguladık. fotoğrafım çekildi adamla. anneme attım. annem bir şey demedi iyi güzel diyip kapandı orada konu. benim için komik olan kısım adamla çekildiğim fotoğrafta, aramızdan tır geçecek kadar mesafe bırakmış olmam. bayağı komik durmuşum. adam da gayet cool. ellerini arkadan bağlamış gülümsemiş bir şekilde. tam bir öğretmen.. diğer hocalarla olan fotoğraflarımızı görseniz sanki asker arkadaşıyız, öyle samimi, öyle tatlı.. geçen yine o fotoğrafa denk geldim. yüzümde telaşlı bir ifade... ama bi yandan da mutlu görünmem lazım, gülümsemek zorundayım. malum piknikteyim. mona lisa tablosu gibi poz vermişim yüzümün sağı solu ayrı yerlerde saçma sapan bir şeyler. i̇şte böyle ya zaman geçsin diye anlatayım dedim. şimdi anlatınca komik değil siz gülmemişsinizdir ama o telaş yapıp tutuşmalarımız falan çok komikti