bir gün bütün hassasiyetlerimi ihlal edip yarım kalmış romanını ve kendisinin günlüğünü okuyacağım sonunda.
şimdilik hala yediremiyorum kendime. bu sene içerisinde bir ara kitaplarını baştan sona tekrar okuyacağım. buna ihtiyacım olduğunu biliyorum.
biraz daha büyümüş, biraz daha dayak yemiş olarak oğuz atay külliyatını okumam gerektiğini düşünmeye başladım sadece.
o sıra günlük’ü de okuyacağım. i̇stemeye istemeye de olsa bunu bu sefer yapacağım.
ardından kendi günlüğümde oğuz atay’a bir mektup yazacağım. yapacağım bunu.
i̇rrasyonel, romantik ve yersiz hassasiyetleri olan bir salak yapabilir bu beni. mühim değil.
oğuz atay külliyatı ile geçirdiğim uzun bir zamanın ardından günlüğümde yazacağım ona.
çünkü oğuz atay’la mantıklı bir düzlemde karşılıklı konuşabilmenin tek yolu bu gibi görünüyor.
herkesi duyamazsın, herkesle konuşamazsın, herkesi göremezsin.
ama şanslıysan bazılarını okuyabilir, onlara karşılık yazabilirsin.