annem aç kalsa bile beni hukukta okutmak için para vermeye hazır ama ben anneme yük olmayayım diye istediğim bölümü değil, tamamen alakasız bir bölümü okuyacağım. onun o parayı vermesini asla kabul etmem, annem hasta haliyle hâlâ çalışırken benim anneme yük olma gibi bir hakkım yok çünkü. onun yanında hep gülüyorum ve bölümümü benimsediğimi söylüyorum çünkü en ufak tereddütümde beni gidip hukuka yazdırır. yanımda o olduğu için o kadar şanslıyım ki. tek başına hem anne hem baba hem de arkadaş olmak kolay değil çünkü.
en çok canımı acıtan da o adamın beni rahatça okutabileceğini bildiğim halde sevgilisi izin vermediği için beni okutmaması. sen benim babamdın ya, bana bu kadar mı değer vermedin? senin huyundur gerçi, yapacağını söyledikten sonra sevgilin izin vermeyince caymayı seversin. umarım o kadın senden iyi bir köpek bulup tasmanı bıraktığında ve sonuç olarak yalnız kaldığında neden seni sevmeyen-açıkça seninle sadece paran için birlikte olan- o kadını kendi kızlarından, eşinden öne koyduğunu ve hepimizi kaybettiğini sorgularsın.
ben bu yapılanı unutmam ama unutursam bana hatırlat, sözlük. çok canım yanıyor.