her şeyi kendisine odakladığınız insanın önceliklerinden dahi olmadığınızı fark ettiğinizde, gün ortası hava kararıyor yağmur falan yağıyor sanki.
ve bu olayda iki adet aptallık ve bi adet hüzün mevcut.
aptallıklardan ilki; bi insan her ne olursa olsun planlanan şeylerin odak noktası olmaz, olmamalı.
ikincisi, daha önceleri bu insan sizi bi kere yarı yolda bıraktıysa, ilk aptallığınız bu seviyede katlanarak yüzüne çarpmalı.
hüzünlü olan da şu ki; bunların artık aptallık gelmesi sevginin yani sevme eyleminin tüm büyüsünü alıp götürüyor.
ya malım ben. hiçbi zaman saçma salak arabalar kadar da değerim olmuyo bakın bu ikinci kez tescillendi.
neyse.
öyle işte
edit: ev arkadaşımın vosvos aldığını söylediğimde yapacağını söylediği şey neydi bilmiyorum, ha bilemeyeceğimden de eminim artık. şöyle ki, ben önemsenmeyi vallahi hak etmiyorum.