klasik ekşi linçlerinden birini yemiş şahıstır.
yapılan lincin haklılık payı bazı noktalardan elbette vardır. ki gücünü de, etkisini de bu hakkaniyetten alıyor zaten. fakat şöyle de bir şey var; iyi bir gözlemle fark ediliyor ki bu linç tutarlı değil.. haliyle samimi de olamıyor.
şahsen mevzubahis kitabı okumadım. keza linç edenlerin de büyük bir kısmı okumadı. kimse kitabın içeriğini ya da edebi seviyesini doğru dürüst değerlendirmedi. kimse bu yazarın diğer kitaplarına bakmadı. kimse bu yazarın zihniyetini irdelemedi. kimse bu adamın ne yapmaya çalıştığını aklıselim bir şekilde inceleyip düşünmedi. kimse bu adamı gerçekten anlamaya bile çalışmadı..
kitabının tek sayfasına bakarak bu adamı linç etmek ne kadar adil?
adamı aklamaya çalışmıyorum şu an. kimsenin avukatlığını da yapmıyorum. hiç o yaftayla gelmeyin karşıma.
sadece böyle bir durum varsa, tepki gösteren tarafın, tepki alan taraftan daha bilinçli olması gerektiğine inanıyorum. ama yapılan linç ortada. birisi kuyuya bir taş attı, herkes o ilk taşı atanı kendine rol model aldı. gerisi çorap söküğü gibi geldi.
kuyuya atılan taş belki doğru, belki yanlıştı. ama doğruysa da, yanlışsa da rastgele bir atıştı. menzilde birisini gördün, pat! o menzildeki hedef miydi, değil miydi bakmadın bile. direkt ateş ettin.
.
işin bir de sansür boyutu var ki daha da kafa karıştırıcı. öyle veya böyle, yapılan iş eğer sanatsa, sansürü en çok o eser hak etmez. fakat kim olayı sanatsal olarak bir saniye bile olsa ele aldı ki? kaldı ki alsalar ne olacak; toplum denilen şey her zaman için sanattan anlamaz. sanatı tüketir, sanattan beslenir, sanatla hayatına renk katar. ama sanattan anlamaz..
rica ediyorum; şu an bu dediklerim "sapkınlığa özgürlük" olarak algılanmasın. ben "sanata özgürlük" diyorum. tabi söz konusu şey bir sanatsa.. "özgürlükle emzirilmesi gereken sanatçılara bir bebek gibi itina göstermeyip de ne yapacağız?" -
(#2283784)
mevzubahis kitap için sanat diyemem. ama değil de diyemem.. çünkü okumadım, çünkü neyin sanat olup olmadığını söyleyecek vasıfta değilim. çünkü bunu söyleme gafletine düşsem bile bu söylemim başkaları için pek de bir anlam ifade etmez.
.
şimdi diyeceksiniz; bir sayfasında bu kadar sapkınlık olan bir eserden sanat mı olur?
ben de size diyeceğim ki; neden olmasın?
misalen
kara mizah gerçeğe en yakın mizah türüdür. zira hayattaki karanlık ve olumsuz olguları alır, insanlarla yüzleştirir. bu yazarın yaptığı şey de tam olarak bu olamaz mı?
nasıl ki rap müziğin hası sokaklarda olan biteni herkese lirikal bir isyanla anlatmaksa, bu gibi eserlerin(?) ortaya konuşu da toplumun kanayan yaralarını gözler önüne sermek olabilir.
sonuçta sosyal medya kullanan birçok insan şu sıralar pedofiliye ya lanet ediyor, ya da lanet edildiğini işitiyor. abdullah şevki bu bağlamda -yani pedofiliye farkındalık yaratma konusunda- senden benden daha etkili bir aktivist olmuş olabilir. -evet, "olabilir" diyorum, "olmuştur" demiyorum. sizden farklı olarak yargısız infaza bezeli kesin hüküm vermiyorum.-
hakikaten pedofili olan "onun bunun çocukları" şu an bu tepkiyi görüyorlar ve içten içe "yarın öbür gün esas kimliğim açığa çıkarsa bu toplum bana ne yapmaz?" kaygısı pompalıyorlar kendi kendilerine. toplumsal olarak o adileri sindiriyoruz şu an. -darısı üzerlerine sifon çekmeye inşallah.-
.
tarihe bir bakın; belirli dönemlerinde öyle eserler var ki şaşırmamak elde değil. sadece yunan mitolojisi bile devasa bir örnektir bunun için. ensest, pedofili, eşçincellik, çok eşlilik, tecavüz...
ama başka bir bakış açısıyla bakınca fark ediyoruz ki; dünyadaki birçok sanatçı direkt olarak ya da dolaylı yoldan yunan mitolojisinden etkilenmiştir, hatta ilham almıştır.
ki bu yukarıda saydığım sapkınlıkların bazıları dönem dönem oldukça rağbet görmüştür toplum tarafından.
(bkz: pompei)
(bkz: lut kavmi)
yani sanatta kıstas bu yüzden toplumun belirlediği ahlaki normlar değildir. hiçbir zaman olmamıştır ve asla olmayacaktır. çünkü sanat evrenseldir, toplum ise yöresel.
(bkz: eskimoların gavat olması)
okan bayülgen sanat için der ki;
"sanat tümüyle ahlaksızdır. ne demek ahlaksız;
toplumun var olan ahlak değerleriyle çatışır. bunlarla çatışır, bunları sorgular. bunları konu eder, gündeme getirir. ve sanat sesini duyurmak isteyen insanların, iletişim kurmak isteyen sanatçıların uçan halısıdır. eğlenceli halısıdır. onun üzerine binerler ve nerelere uçarlar.. nerelerden ne insanlar, ne fikirler, ne görüntüler getirirler.. yani sanat budur.
sanatın böyle ahlakla düzenlenebilmesi, siyasetle düzenlenebilmesi diye bir şey söz konusu olamaz."
.
ben bu adamın sırf kendini tatmin etmek için oturup bu kitabı yazdığını düşünmüyorum. -olayı başarılı aktarması da kaleminin maharetidir. çünkü adam yazar amk. bırakın da iyi yazsın bir zahmet.- daha çok tarihe ciddi bir sosyal yaraya parmak basan bir yapıt bırakmak istemiş gibi gibi. yine de bilemiyorum tabi. her şey olabilir.
fakat paldır küldür linç edilmesi -yineliyorum- tutarsızlık. girin twitter'a, binlerce pedofili, ensest, röntgenci hesap var. madem bu kadar hassasınız bu gibi konularda, neden bu hesapların barınmasına izin veriyorsunuz toplum olarak? sonuçta bu onun bunun çocuklarından birkaçını tespit edip hastanelik edene kadar dövmek gibi bir imkanınız var. ama yapmıyorsunuz.. başka soru; ensar vakfı neden hala faal? hiç öyle hükümet desteğini falan bahane etmeyin. toplum o olayda harekete geçseydi bir günde yerle yeksan ederdi o vakfı. fakat kimse fiili bir şey yapmadı.
"herkes her şeyin farkında. ve hiç kimse hiçbir şeyi yanlışlıkla yapmadı."
işte bu yüzden kendinize önce şunu sorun; ben pedofiliye mi karşıyım, yoksa daha ziyade pedofiliyle ilgili olaylara şahit olmaya mı?
şayet dediğiniz kadar bu adam erdemsiz ise, gereği bence de yapılsın. ama attığınız kurşunun hedefi vurması, sizin nişan eğitimi almanız gerektiği gerçeğini değiştirmez. vesselam.
not: eliniz değmişken şunları da linç edin bari. -
link 1 ve
link 2