insanların tanrıya neden ihtiyaç duyduğunu anlıyorum. fakat bu ihtiyacın onları kör etmesi beni dellendiriyor. diyelim ki haklılar ve cidden tanrı var. hangi tanrı iyi? sizden iyi olmanızı bekleyen o tanrılarınız kainat kötüleri be. ama göremiyorsunuz gerçekleri. ben de inanıyordum hem de deliler gibi. muhtaçtım. hala da öyleyim. ben nereye geldim bilmiyorum. etrafıma bakıyorum. bu konularda eskiden düşman olduğum kesim hala düşmanım. dostlarıma bakıyorum onlar da düşmanım. demek ki herkes düşmanım. bu denli bir yalnızlık çok kötü. yıllar boyu görememiş olmam ve bu yalnızlığı bastırmış olmam daha beter. herkes toplum denilen safsata tarafından esir alınmış. ve kimse yardıma gelmeyecek. kimse de "harbi lan" demeyecek. sadece aptallar intihar eder. toplumu yıkamayacağımı biliyorum. ama tıpkı o ihtiyaç gibi, tıpkı o umut gibi. belki bir gün yok oluruz hep beraber. ve mutlu son.