anlık ferahlama, kısa vadede sıkıntı, uzun vadede pişmanlıktır. yapılmamalıdır, yapmamalıyımdır.
çok küçük bir çocuktum, sofra hazırlanırken oturmuş masada ağlıyordum. halam, tam karşımda göz yaşı döktüğüm meseleyle ilgili ahkam kesiyordu; birkaç senelik evliydi ve çocuğu olmadığı için tüp bebek tedavisi görüyordu o dönem. ne kadar empati yoksunu bir kadın, inşallah hiçbir zaman çocuğu olamaz diye geçirmiştim içimden çocuk aklımla. halam yaklaşık dokuz sene boyunca tüp bebek denedi, olmadı. her olumsuz haberde ezilip büzüldüm içten içe, artık çocuk aklım kesiyordu çünkü. yıllar boyunca dua ettim, allah'a tövbe ettim, bir daha kimseye beddua etmeyeceğim dedim. halamın çabaları sonuç verdi ve çok şükür bir oğlu oldu.
gelelim benim tövbeme... geçen sene bu zamanlar bozdum. öyle bir acı yaşadım ki, yaşatana bela okuyup durdum. buldu da belasını, karşıma oturdu teker teker anlattı, yine ezildim büzüldüm içten içe. benim yüzümden hasta oldu diye kendimi kahrettim. tamam dedim bu son, ne kadar canım yansa da yapmayacağım. kimsenin kötülüğünü dilemeyeceğim artık. yaşattığı her şeyi affettim, aylardır yanındaydım canımın en içinin. hastalığıyla o kadar yakından ilgilendim ki düşme üstüme dedi, buna da amenna dedim, yanında kalmaya devam ettim. işi yoktu, çok mutsuzdu, mutlu hissetmesi için didindim. iş buldu, bir düzen kurmaya başladı, o sırada benim ayağım taşa takıldı... uzatmayacağım detaylarla. özetle hayatımın en berbat döneminde onun tarafından yok sayıldım, aşağılandım ve elim bırakıldı. bir başkası tercih edildi. o kadar reva değildi ki yaptıkları...öyle bir haksızlığın içine düştüm ki... ikinci kez canımı o kadar acıttı ki... iki haftadır en kalbi duygularımla çıkıyor beddualar. allahım acıdan oluyor sen affet diyorum korkudan hemen peşine. ama diliyorum mu diliyorum. belasını da diliyorum, mutsuzluğunu da diliyorum. şu mübarek ayda içimde karanlık bir çukur var; düştüm, çıkamıyorum. bela okudukça çukur da büyüyor. sanki her gece kolumdan bacağımdan kan sızıyor, sızılanları hissettikçe geliyor dilime kötü dualar, sonra ağzım çöp gibi kokuyor, kendimden utanıyorum.
allah'a sadece kendi iyiliğim, sağlığım ve güzelliğim için dua etmek istiyorum. illa gönlümü ferahlatmak istiyorsam, biliyorum ki bu dünyada kimsenin yaptığı yanına kar kalmıyor. benim haşa dikte etmeme lüzum yok, o en iyi görendir. kalplerin içini de en iyi bilendir. allah herkese hak ettiği hayatı tez vakitte yaşatır inşallah. bundan ötesini dilememeliyim kimse için, bu kafi.