bugün
yenile

    bir insana muhtaç kalmak

    1
    +
    -entiri.verilen_downvote
    başlıkla çokça ilgisi olmamakla birlikte, okuduğum hoş bir cümlenin uyandırdıklarından bahsetmek istedim. neden bu başlık? cümlede geçtiğinden dolayı sadece. size olan sevgisine güvenip kırmaktan çekinmediğiniz insanlar, güçlerini topladıklarında kalkıp gittiler. çünkü size muhtaç değildiler, yalnızca çok sevdiler; diyor. yerinizi bilemediniz diye de eklemiş. mis gibi. ilk okuduğumda tam anlamlandıramadım, ya da kendi hayatımda bi durumla eşleyemedim bu yüzden somutlaşmadı gibi oldu. ikinci okuduğumda tam da cümlenin ortasında buldum kendimi. fark ettim ki insan olmanın en büyük gafletlerinden biri belki de bu. sahiden, kimi çok seviyor ve sevgi oranında duygular besliyorsak -şefkat, merhamet, özlem vb.- çok daha büyük oranlarda darmadağın edilip görmezden geliniyoruz. doğru insanı doğru şekilde sevememek meselesini kenara koyarak bunu vakitlice tartışma sözü veriyorum. çünkü birini sevebilmenin seçilebilir olması algısı, inandığım his kavramına ters düşüyor. neyse. ne diyorduk? harcanmak. bence bu cümlenin en kaba ama doğru ifadesi bu, "nasılsa hep burada" mantığıyla "harcadığımız" insanlar, yalnızca ceplerinden değil de sevgilerinden de verdiklerinden dolayı tükeniyor elbet. yakaladıkları ilk gitme cesaretinde de arkalarına bile bakmıyorlar sanırım. haklılar mı? sonuna kadar. ne kadar kendileri bile başta inanmasalar da, sevgilerine küçücük bi karşılık almanın onları hayatta tutacağına inansalar da, işin aslının böyle olmadığı; aynı organla nefes almadığımızı fark ettikleri, birilerinin sevilecek yanlarını önlerine serdikleri, bizim dinlemeye tenezzül etmediğimiz meselelere saatlerin verildiği, yüzüne bile bakmadığımızdan göremediğimiz gamzenin biri sayesinde hiç solmadığı, biz paylaştığı şarkıyı açıp dinlemezken birilerinin o şarkıda birlikte dans etme hevesiyle yol aştığı, yani muhtaç oldukları şeyin bu sevgi değil de, bu sevgiye sahip kendileri oldukları anda, gidiyorlar. gitmeliler. bahsettiğim sebeplerin hiçbiri olmayacağı gibi, çok daha farklı ve fazlası da olabilir tabii... neyse. biz de değil elimiz boş, ruhumuz çekilmiş kalsak az. bilsem ki bu farkındalık bir ömür yeter, tadalım isterim. ama yeni bi "harcanacak" vakaya kadar işte... neticede eklediği hoş durum gibi, yerimizi bilemiyoruz ki.
    ... diğer entiriler ...