Fena yakalanıyor insan bazen. Bir söze, bir müziğe, bir anıya.
Hiç ummadık bi anda kıskıvrak. Neye uğradığını anlamıyor, ne yapacağını bilemiyor. Köşeye sıkışıyor. Neye ne kadar özlem duyuyor seçemiyor. Görünmüyor ucu bucağı. Nereye kime sığınacağını bilemiyor.
Sığınmak da istemiyor.
Mahvoldum.
***
Sözde senden kaçıyorum doludizgin atlarla
Bazen sessiz sedasız, ipekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla.
Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla,
Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla,
Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla
Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle,
Öldür bendeki beni, sonra dirilt kendinle,
Çarpsan kara sevdayı en azından yüzbinle,
Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle.
Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle,
Ama her defasında geri döndüm seninle.
Hangi düğüm çözülür nazla, sitemle, kinle?
Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle.
Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin?
Bazen kız kardeşimsin, bazen öpöz annemsin,
Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin,
Eksilmeyen çilemsin,
Orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin,
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin,
Çaresizim, çaremsin.
Şaşırdım kaldım işte,
bilmem ki n'emsin?
***
link