sevilmeyi, çok istiyorsunuz ama sizi sevenleri itip uzaklaştırıyorsunuz. i̇lla siz seveceksiniz çünkü önemli olan sizin sevmeniz. sizinki kalp, siz sevince aşk, siz dokununca tutku… ne de olsa önemli olan “sizin sevmeniz”.
bencilsiniz. televizyonda duyduğunuz her bir çocuk ölümünün sizler için değeri bir twetten öte değil. bencilsiniz, kuş uçuşu iki saat uzaklıktaki bir ülkede can çekişen insanların değeri sizin için bir dost meclisinden muhabbet konusu olmaktan öte değil. bencilsiniz ve bir o kadar körsünüz. sağırsınız. kör ve sağır olduktan sonra dilin bir önemi var mı? görmeden, duymadan neyi anlatacaksınız?
siz bunları okurken, bir kısa mesajla gecesini cehennem ettiğiniz insanlardan biri şuan radyoda en sevdiğiniz şarkı çalıyor diye radyoyu kapadı. bir cümleyle silip attığınız kadınlardan biri, ilk rakısını içti. bir şansı çok gördüğünüz kocaman adamlar, şimdi ufacık bir dünyada kendi ıstırabına yenik düştü.
bugün siz bunları okurken, biri sevgiye dair iyi hislerini bir kenara bıraktı. siz sevdiğiniz insanın teninde parmaklarınızı yüzdürüp hayaller kurarken, kırdığınız bütün kalplerin ahı şimdi üzerinize çöktü, felakete hazır mısınız?
yarın sabah uyansanız ve hayatınızda değer verdiğiniz dört insan artık bu hayata gözlerini yummuş olsa, teselliyi başkalarında arayacak yüzünüz var mı? yarın sabah uyandığınız da basit bir notla uğruna dünyaları yaktığınız biricik sevgiliniz, sizi, sizden daha fazla değer verdiği biri için terk etmiş olsa, aynaya bakacak yüzünüz var mı sahiden? ayrılığa isyan edecek yüzü kendinizde bulabiliyor musunuz? tek tek, tuzla buz ettiğiniz insanlara sarılacak hakkı kendinizde buluyor musunuz? bencilsiniz, bulursunuz çünkü önemli olan sizin iyiliğiniz.
işıklar kapanıp, mutlu günlerin finaline geldiğinde ve sevdiğiniz o kocaman adamlar gözünüzde karaktersizin teki olduğunda rakıyı da yarıya kadar değil yaraya kadar içmeye başlayacaksınız.
kabul edelim, sizi bir rakı sofrasında bile anmayacak adamlar için gözyaşı döktünüz. onlar için siz özgürlüğünüzden, hayatınızdan ve dostlarınızdan vazgeçtiniz. yetmedi, kendi iç kanamanız vardı siz onu bir kenara bıraktınız sizi bir ölüm sarhoşluğunda sayıklamayan adamlara hayatınızı teslim ettiniz. ne de olsa siz sevince aşk, siz hissedince mucizeydi.
unutuldunuz, kırıldınız, paramparça ettiler sizi. paramparça etmeseler böylesine sığınır mıydınız birilerine? kolunuz kırık, kalbiniz yorgun, adımlarınız tükenmişti. sığındığınız limanlar size en hassas yanlarını açtı. sonra mı? i̇nsanoğlu akıllanır mı, ezdiniz geçtiniz. ne de olsa önemli olan “sizin sevmeniz.”