Duyguları hissedememek.
Özellikle biz sağlıkçılarda sıkça rastlanılır. Kendimden de biliyorum, stajyerlik zamanlarımda her gördüğüm hasta için üzülürken, bugün bir aydır nerdeyse haftanın her günü gördüğüm hastama yarım saat boyunca
cpr yaptım ve hiçbir şey hissetmedim. O filmlerde duyduğunuz monitör sesi dakikalarca kulağımın dibinde öterken bir yandan kırılan kaburga kemiğinin ucunu bileğimde hissettim yine de ölüm saati söylendiğinde ufacık bir ürperme bile olmadı. Halbuki daha ilk kez kalp masajı yapışım, ilk kez bir ölü görüşümdü. Ama çalıştığım birkaç yıllık zaman bile yüreğin soğumasına yetiyormuş anladım.
Kendimi bunun için suçlu hissetmeli miyim bilmiyorum. Etrafımdaki herkesin yüzü düşmüş, onca çabaya rağmen döndürememiş olmanın üzüntüsünü dile getirirken benim hiçbir şey hissetmemiş olmam beni kötü biri mi yapar onu da bilmiyorum. gecenin bu saatinde nöbetime devam ederken tek düşündüğüm, bu gece bir arrest daha olursa acil arabamdaki ilaçlar tamamlanamadığı için yaşayacağım sıkıntı. Bir de kaburga kemiğinin bileğimde bıraktığı
iz