neden bizi seven insanlara bizim mutlu olmamız yetmiyor? "tamam bu kız böyle mutlu, belki bana uymayan şeyler yapıyor ama bana uymaması bunun yanlış olduğu anlamına gelmez" diyemiyorlar. o kadar bunalıyorum ki bunlardan, biri doğru bir şey söylese dahi dinleyesim gelmiyor. o kadar yoruluyorum ki, ruhum o kadar dargın ki. nasıl anlatılır inanin bilmiyorum.