birini sevdiğini en iyi yokluğunda anlıyorsun..sabah 6'da otobüs beklerken misal, sokağın sessizliği ve tenhasına bakmadan, sanki bir yerlerden karşına çıkacakmış gibi paranoyak kuruntulara kapılıyorsun.. kapı çaldığında geldiğine ihtimal verip, ritmi değişen kalbinin saniyesinde uğradığı kırık ile 5.kattan yere çakılıyorsun sanki.. 'umut' bunun adı. bu meret farklı şehirlerde, kalabalık bir sokakta, yanından geçen her yüze baktırır '' belki '' diye..ve alay eder seninle.