geçtiğimiz 14 şubat'ta bulunduğum şehrin merkezinde bir börekçideydim. o gün de sabahtan akşama kadar yoğun olmama rağmen bir fırsatını bulup yemek molası verdim. girdiğim börekçide benden başka bir müşteri daha vardı, yaşlı bir teyze. anladığım kadarıyla börekçi abinin aile dostu. abi dediğim de maksimum 40 yaşlarında biri. aralarında şöyle bir diyalog geçti;
+ ne aldın karına bu sevgililer günü?
- çiçek aldım 15 liraya. akşama da belediyenin verdiği konsere gidicez.
+ çiçek mi, daha pahalı bir şey alsaydın ya?
- abla ben de almak isterim almasına da, o iş öyle kolay değil işte. işler kesat, piyasa kötü, yarın ne olacağı belli değil.
hem bizim kıza yeni ayakkabı lazım. istediği ayakkabı benim ayağındakinden daha pahalı. o da benim sevgilim. önce ona alırım pahalı bir şey alacaksam. en çok bu zamanda hesaplı davranmak lazım..
+ ama karını da ihmal etme.
- etmiyorum zaten. hem o beni en çok böyle seviyormuş :d
.
o sırada içimden dedim ki; abi sen on numara bir karaktersin.. keza hanımını da tebrik ettim böyle bir adamla beraber olduğu için. şanslı kızı da umarım sahip olduğu ailenin değerini fazla fazla bilir.
not: gurbette öğrenciyim diye mi bilmiyorum ama özlemişim yani bu tarz ailevi hassasiyetleri.