fenerbahçe

söylemek istediğim birkaç şey var. fenerbahçe büyük bir kulüp, türkiye'nin en büyük spor kulübü ama iş futbola geldiğinde durum pek de öyle değil. basketbolda avrupa'nın en büyük 4 kulübünden biri artık bu yadsınamaz. diğer spor dallarında da derece almış çokça başarısı var. ama futbola baktığımızda işler değişiyor. milyonlarca taraftarı olan bir kulüp ve evet bu yönüyle dünyada sayılı. fakat türkiye'de aldığı 28 lig şampiyonluğu dışında dışarıda kayda değer bir başarısı yok. şampiyonlar ligi'nde çeyrek finali bir kez görebilmiş, aynı şekilde avrupa ligi'nde de yarı finali sadece bir kez görebilmiş bir takımdan bahsediyorum. adam yerine koymadığımız bazı balkan kulüplerinin, yada feyenoord gibi fenerbahçe'nin eskilerini toplayan kulüplerin bile avrupa kupaları var arkadaş. mevcut büyüklük tabi ki kupayla ölçülemez. ama kulübün, daha doğrusu türk kulüplerinin hali ortada. i̇zlediğiniz futboldan keyif almayı tabii ki isteyeceksiniz, tabii ki taraftarı olduğunuz takımdan sürekli goller atmasını, şovlar yapmasını isteyebilirsiniz. barcelona gibi bir galatasaray, real madrid gibi bir fenerbahçe görmeyi herkes çok ister şu ülkede. ama imkanlar ortada. bizde neymarlar, modricler, salahlar yok. alacak imkanımız da yok. dolayısıyla avrupa'nın en büyük kulüpleriyle de karşılaştırılabilecek durumda değiliz. şimdi ben neden aykut kocaman diyorum? öncelikle gerçekçi bakmak zorundayız. kusura bakmayın ama fenerbahçe, galatasaray futbol takımları birer kedi ve biz onları aslan gibi görmekten vazgeçmeliyiz. ve eğer yeterince büyük değilsen, yeterli gücün yoksa hayallerdeki o baskılı, her önüne gelene savunma yaptıran takımlardan olamazsın. yurtdışında en çok tanınan futbol adamlarımızdan olan, çokça kupa, başarı kazanmış fatih terim bile, kedi gibi bir takımla aslana aslanlık tasladığında neler olduğunu görüyoruz. kafanızdaki, rüyanızdaki o hücum takımını rafa kaldırmak zorundasınız. çünkü hücum takımı olmak için önce gereken yatırımları yapmak gerekiyor. buna yetecek maddi imkanlar da yoksa olması gereken tek bir şey var; sistem takımı! bu takım bir yerlere gelecekse, başarılar kazanacaksa öncelikle sistem oyunu oynamak zorunda, sabırlı olunmak zorunda. belki 3 yıl, belki 5 belki de 10 yıl... abdullah avcı'nın hücum takımıyla şampiyon olmayacağını hepimiz çok iyi biliyoruz. devlet desteği yadsınamaz ama varsız bir ligde bile bu takım 3 büyüklerle mücadele ediyor birkaç yıldır. yani sistem başarısı da asla inkar edilemez. demem o ki, en büyük olmayan takımlar için sistem olmazsa olmaz. aykut kocaman'a küçük takım hocası derken, fenerbahçe'nin büyüklüğünü de bi sorgulayın. belki de bahsettiğiniz o "küçük takım" fenerbahçe'dir, galatasaray'dır, beşiktaş'tır... tekrar söylüyorum, şu çöp dediğiniz takımla bile kocaman kalsa bugün ilk 3'teydi ve tribünler çoktan istifaya çağırmaya başlamıştı. korkaklık mevzusuna gelince de kimin korkak olduğunu bir kez daha düşünün. genç futbolculara güvenemeyip süre vermemek korkaklıktır, gereken yerde gereken futbolu oynatmak değil. transfer başarısına gelince, daha fazla konuşmaya gerek yok. taraftarın dirar'a soldado'ya neredeyse taptığı, janssen'i fernandao'yu mumla aradığı bir dönemdeyiz. her şey ortada.