insan bazen,
kendine bile kendi olamıyorken, birine tamamen hissettiği gibi olmayı başarıyor.
sonra her nasıl oluyorsa, evrenin bu yönlü sunduğu bu hediye, kendine en tenha köşeyi seçip orada üzerine duvarlar örünce,
geriye o hissedilen en saf halin özlem boşluğu mücadelesi kalıyor.
bol bol su içiliyor sanırım sonra
belki de sürekli şarkı değişiyor ve fark edilmiyor
bilmiyorum ki
ya da anımsamıyorum