ona söyleyemediklerini anlat

sen öldükten sonra çok şey değişti. hatta o zamanki gibi kalan hiçbir şey yok, sanırım. furkan abi kantinin masalarını değiştirdi, okul boyandı, gölgesinde oturup seni izlediğim ağaç kaç kez budandı, öğretmenlerimiz değişti, sınıflar değişti, hiç kimse en son gördüğün şekilde kalmadı, mesela emir artık doktor olacak, sude de eczacı. mehmet hoca kalp krizi geçirdi, cuma hoca kanser oldu, rıdvan hoca ihraç edildi mesela. hep de öyle kötü şeyler olmadı tabii mesela erdem hocanın bir oğlu oldu sanırım şu an iki yaşında bir görsen dünya tatlısı maşallah. sen bana bakma ben de değiştim, artık o pozitif kız çocuğu değilim sanırım ama güzel şeyler de oldu yani. bir sürü kişi okul değiştirdi, içlerinde seni bana hatırlatan çok kişi vardı bir bakıma bu güzel bir gelişmeydi. senin nasıl öldüğün konuşuldu okulda ama sadece bir hafta. sonra herkes unuttu. i̇nsanlar böyledirler, alınma, onları heyecanlandıracak bir olay bulurlar ve heyecanları hemen tükenir. çoğu adını bile hatırlamıyor. hatırlayanlar da benim yüzümden hatırlıyorlar, unutmalarına fırsat vermedim. biz o sıraları terkettik, mezun olduk o okuldan. bütün devrenin olduğu o mezuniyet fotoğrafında bir kişinin eksik olduğunu benden başka farkeden olmadı. kep atarken o insanlar yüzünden yarım kalmış bir hayatın olduğunu hatırlayan olmadı. seni sevgiyle bile anmadılar ama iyi ki bunu yapmadılar çünkü senin ölümünde parmağı olan insanların ikiyüzlülüklerine tahammül edemezdim doğrusu. yıllar değişti, üç doğum günün geçti, mevsimler değişti ve tekrar etti, senin mesajların silindi, sosyal medya hesapların silindi, okulun yanına yeni binalar dikildi, okulun tabelası değişti, okulun aşağısına hani şu yaslanıp sigara içtiğini direk vardı ya işte onun yanına bir lokanta yapıldı, onun yanına da pazar kurdular, yurt yenilendi, odalar değişti, biz begüm'le küstük, sonra senin eski sınıfından bir kız vardı sen sürekli onunla konuşurdun yorumlarda falan işte o kızla aynı sınıfa düştük dershanede. en büyük değişim de bende oldu sanırım ama en az değişen de benim. boyum uzadı, zayıfladım, artık nefes almakta daha çok zorlanıyorum, başım sürekli ağrıyor, göz numaram büyüdü, saçlarımı 4 kere kestim, artık eskisi gibi güler yüzlü değilim, küfürden hâlâ nefret ediyorum ama artık bu konuya takılmıyorum, sanırım artık sigarayı da seviyorum, artık espri yapmıyorum sık sık, eskisinden daha az uyuyabiliyorum, sabah kalkınca gülümseyerek uyanamıyorum çünkü biliyorum ki artık hiçbir sabah uyandığımda seni görmeyeceğim artık doğan güneşi asla görmeyeceksin, annene günaydın diyemeyeceksin. i̇lk başlarda üşür mü acaba diye düşünüyor insan, evet saçmalık olduğunun farkındayım, ama sonra kabullenince öldüğünü havanın ona bir şey yapamayacağını anlayınca yani bunu düşünmüyorsun. hava güzel bile diyemiyorsun. hava soğuk aman atkımı alayım da diyemiyorsun çünkü tüm bunlar anlamını yitiriyor. i̇nan bana yitiriyor. sesini unuttum mesela, artık hayalini istediğim gibi konuşturamıyorum, rüyalarıma girince bile konuşmuyorsun gerçi en son ne zaman gördüm seni onu bile hatırlamıyorum. yani anlayacağın neredeyse her şey değişti ama ben yine de bütün bunların yanında bazen değişmediğimi hissediyorum. hâlâ okulun önünden geçince o direğe bakıyorum, evinizin önünden geçince içim acıyor, perdeler de değişmiş bu arada sanırım annenler artık burada yaşamiyorlar, seni hâlâ özlüyorum. seni seviyorum diyemem ama sevmiyorum da diyemiyorum. seni sevmiyorum diyorum çoğu zaman ama bunları düşününce üzülüyorum ve bazen hayatta olmadığını bilmek ağır geliyor. bazense aklıma bile gelmiyorsun. bilemiyorum bu durum biraz karışık. neyse. ama şunu biliyorum ki eskisi gibi kalan tek şey sensin. ben üç yaş büyüdüm ama sen hâlâ 16 yaşındaki çocuksun. sen hâlâ cuma günü yüzündeki kederle aklımdasın, sen hâlâ voleybol sahasındaki gülümsemenle zihnimdesin. artık kendimi biraz zorlamam gerekiyor yüzünü görebilmek için ama sen yine de oradasın. eskiden deli gibi korkuyordum seni unutmaktan ama anladım ki buna engel olamam. o yüzden vaktimi seni unutmamak için çabalamaya değil bu zamanların tadını çıkarmaya harcıyorum artık. yeniden sesini duymam imkansız ama yine de sesini özlüyorum :) seni de çok özlüyorum, bazen, mesela bu gece. gerçekten çok özlüyorum.