"yıkma insan kalbini yapacak ustası yok!"
t: 1926 - 2004 yılları arasında yaşamış, karaman'ın sembollerinden, eski öğretmen ve şair.
yerel halk arasındaki adıyla; deli muammer..
yedek subay olarak askerliğini icra ettiği sırada vahim bir uçuş kazası geçirmiş ve bir daha eskisi gibi olamamış..
oğlu
hasan baran'ın deyimiyle; kötülüğü öldürmüş bitmeyen sevgisiyle. gözyaşı kadar berrak bir sevgiyle savunmuş insanı.
öyle boş bir adam da değilmiş üstelik, latince de dahil olmak üzere altı yabancı lisanı çok iyi derecede bilirmiş.
karaman lisesi'nde fransızca öğretmenliği yaptığı da es geçilmesin. bu yüzden olsa gerek, gayet disiplinli bir insanmış. felsefi tartışmalarda bulunur, söyleşilerinde ilginç fikirler ortaya koyarmış. tabii bu sohbetler için tek şartı; kendisine deli muamelesi yapılmaması, karşılıklı saygı..
"...ve muammer baran'a yıllarca deli dediler. yıllarca muammer baran kendi evladına oğlum demedi; "hasan bey!" dedi. "baba niçin bana oğlum demiyorsun?" diye sitem ettiğimde ise "size bir söz gelmesini istemediğim için, efendim!" derdi. benim "deli muammer'in oğlu" olarak anılmamı istemezdi, kendisinden uzak tutar, incinmemi istemezdi. muammer baran böyle muhteşem ince bir ruha sahipti..."
türkan güleç isimli birisinin kendisiyle şöyle bir anısı mevcut;
"biz ortaokul ve liseyi okurken hiç aksatmadan her istiklal marşı okunacağında okulun bahçe duvarında hazır ol vaziyetinde bizimle söyledi marşımızı. zorlandığımız ödevlerimizi sorardık ona, o hep bilirdi ve uzun uzun yanıtlar verirdi. edebiyat hocamız merhum melik bey faruk, nafiz'in
han duvarları şiirini ödev olarak verdi, tahlil edeceğiz. itiraf etmeliyim ki, biraz da gırgırına ona sorduk. önce şiiri baştan sona okudu, eminim pek çok edebiyat öğretmeni o şiiri ezbere okuyamaz. sonra şiirin tahlilini yaptı. şok olduk."
cenazesine büyük bir kalabalık rağbet göstermiş. ona olan hürmeti yaşatmak için de yaşadığı yerdeki parka ismi verilmiş. -
(bkz: muammer baran parkı)
allah rahmet eylesin.. merhumun bir şiiri;
---
spoiler ---
sokaktayım
yıllardır sevdiğimi arıyorum
gözlerim onun sevgisiyle bağlı
allah'ı arıyorum
hiçbirinizin haberi yok bundan.
geliyorum sokağınıza giriyorum
ağır ağır yürüyorum dar karanlıkta
her adımda bir durup bakıyorum
evlerinizin duvarında hafif bir ışık
hepiniz yine uykulardasınız
sokaktayım
yılardır sevdiğimi arıyorum.
sımsıkı bir umut içimde
yollarda okul önlerinde
kabristanlarda camilerde
her yerde
gündüz de gece de
allah'ı arıyorum
sokaklarınızda mevlana gibi dönüyorum
kuş oluyorum bazen gökte uçuyorum
evlerinizin kiremitlerinde ay ışığı
gözlerimi pencerelerinize dikiyorum
oda oda sessizlik bir çıt yok
yavrularınızla uykulardasınız
sokaktayım
yıllardır sevdiğimi arıyorum
ev ev geziyorum her gece
birinizin haberi yok bundan
tek tek yüzlerinizi açıyorum.
gözlerinizde yabancı bir uyku
aradığımı bulamıyorum
sokaktayım.
yıllardır sevdiğimi arıyorum
biriniz elimden tutup yapışmıyorsunuz.
hepinize üzülüyorum
uyandırmak istiyorum tek tek uykunuzdan.
kıpkızıl dolaşıyorum
üstüm başım kızıl denizi ayırıp geçmesidir musa'nın
fark etmiyor, görmüyorsunuz
sevdiğimin aşkıyla yandığımı
allah'ı aradığımı görmüyorsunuz
---
spoiler ---