“ey aşk! ateştir senin nesebin.
dumandır niteliğin, kaynağın ise rüzgar
su tufana dönüştü, toprak da küle
senin kokunla ateş rüzgara karıştı
şirinsiz her saray bî-sütûn gibi viranedir
ferhatsız her dağ bir saman çöpüdür rüzgarda
yedi nesil öteye tüm atalarımız gamdı
bize miras kalan hep sonsuz keder oldu
rüzgar esince toprağımızdan senin kokun geliyor
sadece sen kalacaksın,
biz hepimiz gidince.”