her şeyin sona geldiği o noktada asılı kalmış durumdayım ve bunu kabullendim. mental olarak daha sakin, daha stabilim. geçen sene başıma gelse dağı taşı o insanların başına yıkacağım olaylar, bu sene beni sadece güldürüyor. belki biraz da yoğunluktan, çoğu şeyi düşünmeye halim olmuyor. belki bu tozları halının altına süpürmek oluyor biraz ama o tozlar bir dağ oluşturana kadar mutlu gibiyim.