aklımı kuytu bucak gezip, meşgul ederek normal işleyişini bozan biri var. neden var, niye var gibi sorularının cevabını daha bulamadım. fakat aklımı işgal ediyor oluşundan oldukça şikayetçiyim, bugün aklımı işgal eden yarın kalbime nüfuz eder ya da kalbimi işgal etmiş olan mı aklıma nüfuz ediyor? ayırdına varamıyorum, varmaktan da korkuyorum. i̇stediğim sonuçları elde edemeyebilirim, üstünü kapattığım hislerin gün yüzüne çıkması gözlerimi kör, kulaklarımı sağır edebilir. böyle olduğunda kendi benliğime karşı çıkarken ve hep çatışma içerisinde buluyorum ben'i. ona daha çok gülesim ya da gözlerimi onun üstünden ayırmayışımın bir anlamı olmalı. kadrajıma gireli 2 ay olan birinin bu kadar çabuk hayatımın içinde var olması, olmadığı anlarda da varlığını arayışım beni ürkütüyor. yanyana konumlandığımız anlarda dibine kadar sokulma isteğinin gelmesinin, konuşurken eline koluna dokunma dürtüsünün hiç gitmeyeşinin bir adı olmalı.
en azından yatakta 1 saatten fazladır dönüp durmamın nedeni uyku tutmaması olmalı. belki de öyledir, uyku tutmuyor ve düşünme ihtiyacı hissediyor ardından onu düşünüyorumdur. umarım, öyledir. çünkü uyuyamamamın sebebinin onu düşünmek olduğunu kabul edemeyeceğim. çünkü tozlarını yeni aldığım odanın camını açma riskini göze alamıyorum.