aramız bozuk konuşmuyoruz. vize haftasındayız ve farklı sınıflarda sınava giriyoruz. her vizeden önce istisnasız benim olduğum sınıfa bi arkadaşıyla gelip samimi bi şekilde gülerek konuşuyo, o arkadaşı yoksa telefonda konuşuyo. sınava yakın kendi sınıfına geçiyo.
geçenlerde de iki sınav arası baya vakit var. ben de her zaman tek gittiğim kafeye gidiyim hem bi şeyler içerim hem de ders çalışırım dedim. otobüs sırası beklerken arkamda bi ses
“benimle konuşmazsan böyle yalnız kalmaya mahkum olursun işte”.
üniversitede böyle çocukluktan çıkamamış insanlar da var işte